همانژیواندوتلیال کبدی مادرزادی در همراهی با پلی هیدروآمنیوس خفیف مادر در زمان بارداری: یک گزارش مورد
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 350
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-24-8_011
تاریخ نمایه سازی: 23 آبان 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: همانژیوم کبدی در دوران نوزادی یک توده خوش خیم است که می تواند با عوارض تهدید کننده حیات مانند نارسایی قلبی با برون ده بالا، ایجاد سندرم کازاباخ مریت یا هیدروپس همراه باشد. در مواردی که علل دیگر جنینی، مادری و جفتی برای پلی هیدروآمنیوس وجود نداشته باشد، باید به فکر همانژیوم کبدی بود. در این گزارش یک مورد بزرگ همانژیواندوتلیومای کبدی نوزادی عارضه دار شده با پلی هیدروآمنیوس خفیف مطرح می شود که با مداخله و درمان به موقع سبب بهبود شیرخوار گردید. معرفی بیمار: بیمار خانم ۳۵ ساله بارداری دوم با سابقه یک بار سزارین قبلی بود که با شروع پلی هیدروآمنیوس خفیف در هفته ۲۷ بارداری مراجعه کرد و برای جنین تشخیص توده کبدی هیپو اکو و هتروژن حاوی کانون های ریز اکوژن کلسیفیه به ابعاد ۶۱*۵۶ میلی متر در خلف لوب راست کبد داده شد. در ۳۶ هفته بارداری سزارین برنامه ریزی شده انجام شد و پس از بررسیها و تصویربرداری های لازم، نوزاد تحت جراحی قرار گرفت و توده مذکور جراحی شد و در گزارش پاتولوژی Hepatic Hemangioendothelioma به تایید رسید و به علت وجود رزیدو، تحت درمان با اینترفرون قرار گرفت. در پیگیری نوزاد کاملا بهبود یافته و رشد و تکامل طبیعی داشت. نتیجه گیری: در صورت تشخیص پلی هیدروآمنیوس و توده اکوژن با منشا احتمالی در کبد جنین باید همانژیومای کبدی مدنظر قرار گیرد و برای جلوگیری از وقوع عوارض شدید قلبی عروقی، بررسی بالینی و در صورت لزوم مداخله زودرس انجام گیرد و جهت جلوگیری از عوارض شدید نوزادی به محض رسیده شدن ریه های جنین، اقدام به ختم بارداری شود و اقدامات اورژانس بلافاصله بعد از زایمان انجام گیرد. به دلیل اینکه بسیاری از موارد این تومور قابل درمان هستند که در این موارد می بایست آمادگی لازم را داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرضیه لطفعلی زاده
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حبیبه احمدی
دستیار تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :