اثر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی بر برخی نشانگر های کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه و هدف: کبد چرب به عنوان شرایط پاتوفیزیولوژیک در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ شناخته شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر نوع تمرین (تدامی و تناوبی) بر نشانگر­های جدید کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. مواد و روش ها: ۳۰ زن مبتلا به دیابت نوع ۲ به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات تناوبی (۱۰ نفر)، تمرینات تداومی (۱۰ نفر) و گروه کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. گروه­های تمرینی به مدت ۸ هفته و هر هفته سه جلسه به تمرینات تناوبی و تداومی پرداختند. نمونه های خونی قبل و پس از ۸ هفته پروتکل تمرینی از سه گروه گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون تحلیل کواریانس استفاده گردید (۰۵/۰≥P). یافته­ ها: محصول تجمعی چربی (LAP) و شاخص چربی کبد  (FLI) پس از تمرینات تداومی و تناوبی، در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی­داری داشت (۰۵/۰≥P) با این وجود در متغیر­های شاخص استئاتوز کبدی  (HSI) و شاخص استئاتئز فرامینگهام  (FSI) تغییر معنی­داری مشاهده نشد (۰۵/۰≤P) همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه تداومی و تناوبی در سطح  LAPو FLI مشاهده نشد (۰۵/۰≤P). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد ۸ هفته انجام تمرینات تداومی و تناوبی موجب کاهش معنی­دار در شاخص­های   LAPو FLI در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ می گردد. با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق حاضر استفاده از برنامه تمرینات تداومی و تناوبی در برنامه هفتگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ می تواند مفید باشد. 

کلیدواژه ها:

تمرین تداومی ، تمرین تناوبی ، کبد چرب ، دیابت نوع ۲