برخی عوامل ریخت شناسی موثر بر تشکیل آبکندها در جنوب غرب استان همدان

فرسایش آبکندی یکی از مهم ترین انواع فرسایش آبی است که مطالعه آن با توجه به ایجاد رسوب و فرسایش شدید خاک، از اهمیت ویژه ای در عرصه های کشاورزی برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی روابط بین مشخصات دامنه ها بر گسترش فرسایش آبکندی در اراضی مرتعی منطقه کنجوران، واقع در جنوب غرب استان همدان انجام گرفت. برای انجام این پژوهش مناطق کشاورزی دیم و مرتعی که تحت تاثیر فرسایش آبکندی بود، انتخاب گردید و در ۲۱ نقطه، تراکم آب-کند بر اساس اندازه گیری های صحرایی تعیین شد. کمترین و بیشترین شیب دامنه به ترتیب ۴,۳۵ و ۱۰,۱۳ درصد به دست آمد، کمترین و بیشترین میزان تراکم آبکندها در حوضه ۱۵,۳۶ و ۴۰,۱۹ کیلومتردرکیلومترمربع است. همبستگی معنی داری بین تراکم آبکند با ویژگیهای دامنه وجود ندارد. بر اساس نتایج، اجرای عملیات حفاظت خاک برای مهار گسترش آبکندها بهویژه در دامنه های طولانی میتواند مفید باشد.

کلیدواژه ها:

تراکم آبکند ، حفاظت خاک ، شیب دامنه ، فرسایش آبکندی ، مشخصات دامنه ها