تاثیر مدیریت زمان برخودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور ایذه

درپژوهش حاضربه بررسی تاثیر مدیریت زمان برخودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نورایذه پرداخته شد.روش تحقیق دراین پژوهش ،ازنوع علی است. جامعه آماری دراین تحقیق ،کلیه دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه پیام نور ایذه که تعدادکل ۱۳۵ آنها نفر بودند تعیین گردید. برای برآورد حجم نمونه از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد، بدین ترتیب که کلیه دانشجویان جامعه مزبور، به عنوان نمونه در نظرگرفته شدند .به منظورجمع آوری دادهها،ازپرسشنامه مدیریت زمان مقیمی ۱۳۹۰ وپرسشنامه پیشرفت تحصیلی هرمنس ۱۹۷۷ وپرسشنامه خودکارآمدی شرر ۱۹۸۲ استفاده شده است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی نظیر میانگین، میانه، فراوانی، درصد و... و روش های آمار استنباطی مثل آزمون همبستگی و روش های رگرسیون چندگانه موردتحلیل قرارگرفت.یافته های پژوهش عبارت بودند از:مدیریت زمان برخودکارآمدی دانشجویان به میزان ۲۴ % تاثیردارد.مدیریت زمان برپیشرفت تحصیلی دانشجویان به میزان ۵۱ %تاثیردارد. خودکارآمدی براساس مدیریت زمان به میزان ۵۰ % قابل پیش بینی است.پیشرفت تحصیلی بر اساس مدیریت زمان به میزان ۲۴ % قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، خود کارآمدی ، پیشرفت تحصیلی ، دانشجویان پیام نور