اثر بخشی درمان فعالسازی رفتاری بر امید به زندگی و کاهش افکار وسواسی مربوط به کرونا در زنان افسرده شهر یزد

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی درمان فعالسازی رفتاری بر امید به زندگی و کاهش افکار وسواسی مربوط به کرونا در زنان افسرده شهر یزد می باشد.از نظر هدف، پژوهش حاضر از نوع کاربردی می باشد پژوهش حاضر، با طرح پیش آزمون – پس- آزمون بود که از طرح پژوهشی نیمه آزمایشی استفاده شد. در پژوهش حاضر، جامعه پژوهش را تمام زنان افسرده شهر یزد تشکیل دادند.نمونه پژوهش حاضر شامل زنانی هستند که به کلینیک های روان درمانی شهر یزد مراجعه کرده و تشخیص افسردگی به وسیله مصاحبه ی بالینی بر روی آنها انجام شد. لذا از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد . تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش( ۱۵ نفر) و کنترل( ۱۵ نفر) قرار گرفتند و به پرسشنامه های افسردگی بک، پرسشنامه امیدواری میلر و پرسشنامه باورهای وسواسی ۲۰۰۵ OBQ پاسخ دادند.نتایج به وسیله نرم افزار Spss ۲۴ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج ارائه شده در این پژوهش حاکی ازاین بود که درمان فعال سازی رفتاری بر امید به زندگی، بهبود کیفیت زندگی و کاهش افکار وسواسی مربوط به کرونا در زنان افسرده شهر یزد موثر می باشد

کلیدواژه ها:

فعالسازی رفتاری ، امید به زندگی ، افکار وسواسی ، ویروس کرونا