تحلیل نقش و کارکرد عنصرگفتگو در کنت مونت کریستو

رمانس از مجموعه ی ادبیات داستانی قرن هیجدهم در اروپا دارای رشد و شکوفایی بوده است؛ الکساندردوما ازنویسندگان برجسته ی فرانسوی کنت مونت کریستو را در سال ۱۸۴۵ میلادی خلق کرد. مقاله ی حاضر به تحلیل نقش و کارکرد عنصرگفتگو در کنت مونت کریستو می پردازد. گفتگوبه عنوان یکی از مهم ترین عناصر داستان به چند صورت در کنت مونت کریستو مشاهده می شود و چه کارکردهایی دارد؟ مساله ی اصلی این پژوهش است که با روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد. گفتگوها که حجم بالایی از این متن را پوشش می دهند به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم مشاهده می شوند، بیشتر گفتگوها در کنت مونت کریستو به صورت مستقیم هستند. گفتگوها بین شخصیت های اصلی، فرعی پررنگ و فرعی کم رنگ، پیرنگ را گسترش می دهند و در پیشبرد داستان،شخصیت پردازی، سیر وقایع داستان نقش بسزایی دارند؛ گفتگو در این رمانس صداهای مختلف را به مخاطب می رساند. هرچند زاویه ی دید در کنت مونت کریستو دانای کل نامحدود میباشد برای جلوگیری از ملال مخاطب، مضمون گفتگوها بیان سرگذشتی، حادثه ای و یا دیدگاهی توسط شخصیت ها می باشند و حالت پر جنب و جوشی به این اثر بخشیده اند.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، رمانس ، عناصر داستان ، گفتگو ، کنت مونت