اثر بتائین به عنوان جاذب غذا بر عملکرد رشد، بازماندگی، ترکیب شیمیایی بدن و مقاومت به استرس در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)

اثر  بتائین  به عنوان  جاذب غذایی بر شاخص های رشد، بازماندگی و مقاومت در برابر برخی از عوامل محیطی (دما و شوری) در بچه ماهی  سفید (Rutilus frisii kutum) طی یک دور ۸ هفته ای انجام شد. تعداد ۲۲۵ عدد بچه ماهی با وزن متوسط ۲/۰± ۲۶/۲ گرم و با تراکم ۱۵ عدد در مخازن توزیع و تغذیه شدند. سطوح مختلف بتائین شامل صفر، ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ درصد به جیره غذایی تجاری (حاوی ۴۱% پروتئین و ۸% چربی) افزوده شد. میانگین شاخص های رشد و تغذیه تیمارها در پایان دوره معنی دار نبود . تفاوت معنی داری در بازماندگی ماهیان بین تیمارهای مختلف مشاهده نگردید. نتایج حاصله تفاوت معنی داری را در میزان پروتئین و چربی لاشه در بین تیمارها  نشان نداد . همچنین تفاوت معنی داری در میزان مدت زمان زنده مانی بچه ماهیان سفید تغذیه شده با سطوح مختلف بتائین در مقابله با استرسهای محیطی در انتهای دوره پرورش مشاهده نشد. در نتیجه گیری کلی میتوان گفت بتائین به عنوان یک جاذب غذایی فاقد اثر معنادار مثبت بر  عملکرد رشد، بازماندگی و مقاومت به استرس در بچه ماهی سفید  بود.

کلیدواژه ها:

Betain ، Growth ، Survival ، Body composition ، Stress ، kutum (Rutilus frisii kutum) ، بتائین ، رشد ، بازماندگی ، ترکیب لاشه ، استرس ، ماهی سفید (Rutilus frisii kutum).