بررسی وضعیت تغذیه گرایی آب های ساحلی استان هرمزگان با استفاده از مولفه های اصلی(PCA)

در مطالعه حاضر، برای طبقه بندی سطح تغذیه گرایی و شرایط کیفی آب از شاخص چند متغیره حاصل از آزمون مولفه های اصلی استفاده گردید. در این شاخص برای محاسبه میزان تروفی از چهار متغیر نیترات، نیتریت، آمونیاک و فسفات بعنوان عوامل غیر زنده جهت تولید زیتوده و کلروفیل a بعنوان شاخصی از میزان تولیدات فیتوپلانکتونی استفاده گردید. نمونه برداری از آب های ساحلی استان هرمزگان در ده ایستگاه به مدت دوازده ماه از فروردین تا اسفند درسال۱۳۹۱ صورت گرفت. کمترین میزان شاخص تروفی محاسبه شده در این تحقیق برابر با۱/۰ در ایستگا های ۹ و۱۰ و بیشترین آن برابر با ۵/۱ در ایستگاه ۳ به ثبت رسید. در آب های نزدیک ساحلی مجاور شهر بندر عباس، شرایط تروفی در سطح یوتروف و دوراز ساحل شهر بندر عباس از حالت مزوتروف تا الیگو تروف ودر سایر مناطق در رتبه الیگوتروف بوده است. بر اساس آزمون خوشه بندی، تغییرات زمانی میزان شاخص تروفی به دو دوره زمانی اول(مزوتروف - الیگوتروف) و دوم(یوتروف - مزوتروف) تقسیم گردید. از نظر کیفیت آب، در بسیاری از ماه های مورد بررسی ، آب های ساحلی بندر عباس، در رتبه ضعیف(آلودگی بالا) تا متوسط و سایر مناطق در رتبه خوب بوده است. کاهش کیفیت آب در آب های نزدیک ساحلی بندرعباس به دلیل تاثیرات بالقوه ورود مواد مغذی  ناشی از ورود فاضلاب های خانگی و شهری، به آب های ساحلی بوده است.  

کلیدواژه ها:

Water quality ، multivariate index ، Eutrophication ، PCA ، Hormozgan province ، کیفیت آب ، شاخص چند متغیره ، تغذیه گرایی ، مولفه های اصلی ، استان هرمزگان