مبانی نظری طراحی مجتمع اقامتی با رویکرد توریستی ورزشی در مشهد

امروزه سرمایه گذاری بر روی جذب توریست ورزشی از جمله سیاستهای مهم اقتصادی و فرهنگی و ورزشی کشورها به حساب می آید.توریسم ورزشی از یک سو به علت اهمیت اقتصادی و از سوی دیگر به دلیل اثرات فرهنگی و اجتماعی آن،در مکانهایی همچون منطقه شاندیز که پتانسیل بالقوه جذب گردشگر بخصوص توریسم ورزشی به دلیل طبعیت بکر را دارند،میتواند به عنوان ابزاری کارآمد در جهت رشد و توسعه همه جانبه جوامع میزبان به کار گرفته شود که به این ترتیب دامنه ی تاثیرگذاری بر محیطوتاثیرپذیری آن از محیط بسیار وسیع تر میشود.در جذب توریست بخصوص ورزشی علل و شرایط بسیاری تاثیرگذار است؛از جمله سوابق تاریخی،فرهنگی و ویژگیهای طبیعی و جاذبه های محیطی اما تنها این قابلیت ها برای جذب گردشگر ورزشی کافی به نظر نمیرسد چرا که تامین زیرساختها،سرمایه گذاری و توسعه همه جانبه،به محیط اجتماعی جامعه میزبان،این امکان را جهت پاسخگویی به نیازهای انسانی و اجتماعی هنجارمند یک توریست میدهد که یکی از زیرساختهای بسیار مهم در این بین اسکان و اقامت گردشگران است که میتواند در جهت جذب توریست ورزشی و توسعه صنعت گردشگری ورزشی با برنامه ریزی بلندمدت،گامی در جهت افزایش تدریجی گردشگران ورزشی داخلی و خارجی با هدف تامین رضایتمندی این نیاز آنها مورد توجه قرار گیرد.در این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی،نیاز به ضرورت طراحی معماری یک مجموعه اقامتی با رویکرد توریسم ورزشی،بعنوان عاملی مهم و تاثیرگذار در جذب توریست بخصوص در حوزه ورزشی و تقویت صنعت گردشگری ورزشی در منطقه معرفی میشود،ضمن تاثیر بر ارتقاء کیفی منطقه و بهبودوضعیت اجتماعی-اقتصادی ساکنین منطقه،مجموعه اقامتی-تفریحی شاندیز با هدف پاسخگویی به نیازگردشگران در راستای تحقق اندیشه جذب توریست ورزشی،به عنوان یک الگوی ساختمانی هماهنگ با زمینه معماری خود در شهرستان شاندیز،با ترکیبی از فضاهای متنوع با قابلیت پاسخگویی به خدمات در سطوح مختلف؛پیش بینی،برنامه ریزی و طراحی میشود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، ورزشی ، توریسم ، اقامتی ، شاندیز.