بررسی مولفه ها موثر در فضای آموزشی کودکان کم توان ذهنی

کودکان کم توان ذهنی با توجه به محدودیت هایی در قوای شناختیشان، با مسایل عمده ای از جمله، عدم سازش یافتگی با افرادو محیط پیرامونشان دست به گریبانند، که موجب بروز اختلالات رفتاری همانند پرخاشگری در آنها میشود.معماری فضا با آگاه ی از روانشناسی محیطی،فضایی را پدید می آورد که کودک در آن با توجه به خصوصیات اخلاقی و رفتاری و همچنین ضعف های ارتباطی میتواند روانی بدون استرس و دور از تنش را با یادگیری بالا سپری کند. هدف از بررسی این فضاها، این است که بتوان با ایجاد محیطی معمارانه و روانشناسانه محیط معماری را با روانشناسی و نیازهای کودک کم توان ذهنی تلفیق کرده و در آن مشکلات رفتاری و تنش ها و آسیبها را حل کرد. آنچه که واضح است این است که ، آنها نیازمند به محیطهای ویژه ای برای آموزش میباشند، که نه تنها پاسخگوی نیازهای ویژه آنها باشد ، بلکه با ویژگیهای روحی و روانی آنها سازگار بوده و شرایط را به نحوی فراهم کند ، که تعامل آنها با محیط و دنیای پیرامون آسانتر رخ دهد.در این پژوهش سعی بر آن شد با توجه به اهمیت روانشناسی در فضای آموزشی کودکان کم توان ذهنی و از طرفی دیگر،شناخت مولفه های موثر در فضای آموزشی ،تاثیر متقابل بر کودکان و کالبد فضاهای آموزشی، مورد بررسی قرارگرفته شود. با تحقیقات انجام شده مشخص شد که مولفه های موثر در فضای آموزشی کودکان کمتوان ذهنی شامل: جذابیت و تازگی،رنگ، نور، راهرو ها و دیوارها ، خوانایی، فرم، مقیاس، دسترسی به امکانات و پیوند با طبیعت است که طراحی فضای آموزشی باید به این موضوع توجه شود که نور اتاق مناسب باشد و فضا به خوبی برای افراد قابل دید باشد

کلیدواژه ها:

کم توان ذهنی ، کودک ، توانبخشی ، محیط آموزشی