طراحی لرزه ای سازه های مجهز به میراگرهای لزجی بر پایه ی تاب آوری

در طراحی مقاوم لرزه ای، مقدار مقاومت سازه مشخص میکند که فروریزش و یا تغییرشکلهای زیاد در سازه چگونه است. با افزایش تقاضای لرزه ای در سازه ها، تنها این مقصود برای مطمئن شدن از ایمنی سازه، کافی نیست. لذا، تحلیل آسیب پذیری و ریسک در تحلیل زیرساختها، امری اجتناب ناپذیر میباشد. تاب آوری، توانایی یک سامانه برای حفظ سطح عملکرد مطلوب و بازگشت به هنگام به خدمت دهی در رویارویی با خطراتی است که در چرخه عمر سازه رخ میدهد . در طراحی لرزه ای تاب آور عملکرد لرزه ای با ارزیابی خسارت بیان می شود. این مقاله، مبتنی بر مفهوم تاب آوری میباشد. ارائه روشی برای ارتباط دریفت حداکثر سازه ها با تاب آوری، مورد مطالعه قرار گرفته است. دو رکورد زلزله به صورت متوالی، به قابهای خمشی فولادی که با میراگرهای لزجی غیرخطی بهسازی شده اند، اعمال و تحت تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی ماکزیمم دریفت تمام طبقات محاسبه میشود. میراگرهای لزجی اعمال شده، درصدهای میرایی مختلفی را دارا میباشند که جهت افزایش تاب آوری سازه ها در پس لرزه، تعبیه شده اند. با ا ستفاده از معیار عملکردی موردنظر مقاله، یعنی دریفت حداکثر سازه ها قبل از فروریزش، نمودار تاب آوری برای تمامی درصدهای میرایی، رسم میشود. مساحت سطح زیر نمودار تاب آوری قابها محاسبه شده است. همچنین سایر پارامترهای کمی تاب آوری از جمله ضریب استواری محاسبه میشود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری لرزه ای ، قاب خمشی فولادی ، میراگر لزجی غیرخطی ، دریفت حداکثر ، کنترل سازه