تاثیر روش ساخت و خواص فاز سفت بر عملکرد ترموویسکوالاستیک پلیمر حافظه‎‍دار بر پایه پلی یورتان مورد استفاده در داربست های پزشکی

پلیمرهای حافظه داری توانایی ذخیره و بازیابی یک شکل از پیش تعریف شده را دارند. رفتار حافظه داری با دو مشخصه ی بازیابی شکل و بازیابی تنش مرتبط است. بازیابی کامل شکل و افزایش تنش بازیابی از چالش های پیش‎روی این مواد می‎باشد. در این مقاله آمیزه پلیمری حافظه‎دار پلی یورتان و پلی کاپرولاکتون با قابلیت تحریک دمایی به دو روش اختلاط مذاب و روش حلال ساخته شد و رفتار ترموویسکوالاستیک آن تحلیل شد. دو نوع پلی‎یورتان‎ با ساختار شیمیایی یکسان به عنوان فاز سفت و پلی کاپرولاکتون به عنوان فاز نرم در آمیزه استفاده شد. نتایج نشان دهنده آن است که ساخت آمیزه به روش حلال مزایایی مانند کیفیت ظاهری مناسب و بدون عیب، عاری بودن از ترک و حفره، افزایش مدول ذخیره و مدول اتلاف و عدم نوسان مقادیر مدول ذخیره و اتلاف را دارا می‎باشد. آمیزه ساخته شده با پلی یورتان با سفتی کمتر خواص حافظه داری بهتری را نتیجه داد. برای بررسی خواص حافظه‎داری، آزمایش بازیابی شکلی با پیش‎کرنش ۲۵% در دمای ℃ ۶۰ انجام شد. همچنین آزمایش بازیابی تنش با اعمال پیش‎کرنش ۲۵%در دماهای ℃ ۶۰، ℃ ۴۵ و ℃ ۳۷ بر روی آمیزه هوشمند ساخته شده به روش حلال انجام شد. تابع بازیابی تنش بسیار متاثر از دمای مرحله ی تغیییر شکل بود. بیشینه تنش و آهنگ بازیابی در نمونه ی با دمای تغییر شکل ℃ ۴۵ مشاهده شد. یک نمونه استنت به روش حلال ساخته شد و نتایج بازیابی شکلی آن نشان داد که بازیابی به صورت کامل و در زمانی کمتر از ۵/۰ ثانیه در دمای ℃ ۶۰ اتفاق افتاد.

کلیدواژه ها:

پلی یورتان ، پلی کاپرولاکتون ، حافظه دار ، تنش بازیابی ، کرنش بازیابی