ارزیابی خطر فلزات سنگین Cu, Zn, Ni برای سلامت انسان ناشی از مصرف عضله ماهی سیاه کولی (Linnaeus, ۱۷۵۴) Vimba vimba persa و ماهی سفید (Kamansky, ۱۹۰۱) Rutilus frisii kutum در تالاب انزلی، دریای خزر

فلزات سنگین به عنوان یکی از گروه های اصلی آلاینده های محیط آبی، در اثر فعالیت های طبیعی و انسانی به محیط آبی راه می یابند. این فلزات ممکن است در بدن موجودات آبزی، از جمله ماهی تجمع یابند و خطر بالقوه برای سلامتی اکوسیستم و موجودات زنده و بخصوص برای انسان محسوب گردند. در مطالعه حاضر، میزان فلزات سنگین مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی سفید (Rutilus frisii Kutum) و ماهی سیاه کولی (Vimba vimba persa) صید شده از سواحل بندر انزلی بوسیله دستگاه طیف سنجی جذب اتمی تعیین گردید. میانگین غلظت فلزات سنگین مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی سفید بترتیب ۲۶/۱±۴۷/۷، ۴۹/۱±۹۶/۱۸، ۲۳/۰±۶۸/۲ و سیاه کولی بترتیب ۲۶/۲±۴۱/۱۰، ۸۲/۶±۰۱/۳۲ و۳۰/۰±۵۰/۲ میکروگرم برگرم وزن خشک بود. غلظت فلزات سنگین در بافت عضله کمتر از غلظت مجاز استانداردهای بین المللی بود، بجز فلز نیکل که از استانداردهای سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) بیشتر بود. میزان پتانسیل خطر و شاخص خطر برای هر دو گروه سنی بزرگسال و کودکان کمتر از ۱ بدست آمد. بنابراین، خطر چندانی برای مصرف کنندگان وجود ندارد. با توجه به اهمیت کیفیت ماهی مصرفی برای ساکنین مناطق شمالی ایران، جهت کنترل میزان آلاینده ها در آبزیان و جوامع مصرف کننده، باید آلاینده های منطقه، بخصوص فلزات سنگین به طور مستمر ارزیابی و پایش گردد.

کلیدواژه ها:

Potential risk ، Anzali Wetland ، Heavy metals ، Fish ، Estimated daily intakes ، پتانسیل خطر ، تالاب انزلی ، فلزات سنگین ، ماهی ، میزان جذب روزانه