بررسی روند تغییرات و تاثیر پتانسیل زتا بر آبکاری کامپوزیتی نانوذرات آلومینا و نیکل

ایجاد خواص مکانیکی ارتقا یافته در پوشش های نانوکامپوزیتی Ni-Al۲O۳ مستلزم افزایش مقدار مشارکت نانوذرات آلومینا در زمینه نیکلی است. در این تحقیق، تاثیر تغییر پتانسیل زتای نانوذرات در اثر افزودن غلظت های مختلفی از شش حلال آلی (تری اتانول آمین، کربامید، گلیسیرین، متانول، فرمالدهید و اتانول) به الکترولیت، بر جذب آن ها در پوشش مورد بررسی قرار گرفت. مقدار gL-۱ ۱۰ به عنوان غلظت بهینه جهت رساندن مقدار مطلق پتانسیل زتای ذرات به محدوده mV ۳۶-۲۳ تعیین شد. پوشش های حاصل، تحت میکروسکوپی الکترونی نشر میدانی (FESEM) و آنالیز طیف نگاری اشعه X (EDS) قرارگرفتند. در این تحقیق، بیشترین محتوای نانوذرات در پوشش ها با افزودن کربامید به الکترولیت به دست آمد. در این حالت مقدار نانوذرات wt.% ۷/۵ بود. درحالیکه افزودن تری اتانول آمین به الکترولیت، محتوای نانوذرات را به wt.% ۱/۳ می رساند. این نتیجه موید تاثیر بسزای پتانسیل زتای بهینه mV ۲۳ در اثر افزودن کربامید است. در این حالت، مقدار جذب نانوذرات تا ۴۶% نسبت به پتانسیل زتای mV ۳۶ که در اثر افزودن تری اتانول آمین بر روی ذرات ایجاد می شود، افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

پتانسیل زتا ، کامپوزیت ، نیکل ، آلومینا ، آبکاری الکتریکی