ارزیابی اثر نانوذره منگنز اکساید بر روی توکسوپلاسما گوندی در شرایط برون تنی

مقدمه: پریمتامین و سولفادیازین بعنوان داروهای انتخابی برای عفونت توکسوپلاسما می باشند، اما وجود برخی عوارض جانبی باعث محدودیت در استفاده میشود. گسترش استفاده از نانوذرات در تحقیقات بیولوژیکی و اثبات اثرات موثر نانوذره منگنز روی قارچها و باکتریها، در کنار نبود اطلاعات کافی درباره اثر ضد توکسوپلاسمایی آن، انگیزه ای برای طراحی این مطالعه شده است. منگنز می تواند از طریق افزایش فعال سازی mRNA ژن FOXO۳a-Bim/PUMA و فعالسازی کاسپاز-۳، آپوپتوز سلول را القا میکند. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی نانوذرات منگنز اکساید علیه توکسوپلاسما گوندی در شرایط برون تنی انجام شده است.  روش کار: برای ارزیابی فعالیت ضد توکسوپلاسمایی نانوذرات، از مشاهدات میکروسکوپ نوری برای تعیین تعداد انگلهای باقیمانده در هر چاهک استفاده شد. از آزمون MTT برای تعیین اثر سمی نانوذره منگنز اکساید روی تاکی زوییت توکسوپلاسما گوندی استفاده شد. آپوپتوز احتمالی توکسوپلاسما گوندی توسط نانوذرات منگنز اکساید با روش فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: مقدار IC۵۰ نانوذرات منگنز اکساید در مقابل تاکی زوییت های توکسوپلاسما ۱۰۵ میکروگرم بر میلی لیتر ارزیابی شد. همچنین با توجه به نمودار بقا و درصد بالای سلولهای ماکروفاژ زنده مانده در غلظت مورد نظر برای درمان، اثر سمی قابل توجهی از نانوذره روی ماکروفاژ مشاهده نشد. نتیجه بررسی فلوسایتومتری نیز بیانگر القای حدود ۴۰% آپوپتوز در تاکی زوییتهای توکسوپلاسما گوندی است. نتیجه گیری: نانوذرات منگنز اکساید دارای اثری موثر روی تاکی زوییت های توکسوپلاسما گوندی در شرایط برون تنی بوده و میتواند بعنوان یک کاندید درمانی برای این آلودگی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Toxoplasma gondii ، Mn۲O۳ NPs ، MTT ، In vitro ، توکسوپلاسما گوندی ، منگنز اکساید ، MTT ، برون تنی