واکنش عملکرد غده، کارایی زراعی فسفر و برخی شاخص های فیزیولوژیکی رشد سیب زمینی به فسفات و مایکوریزا تحت تنش رطوبت

به منظور مطالعه برخی از شاخص های فیزیولوژیکی رشد و عملکرد غده سیب زمینی تحت تاثیر کاربرد مایکوریزا و کود فسفات در شرایط تنش رطوبتی، پژوهشی مزرعه‎ای در بهار و تابستان ۱۳۹۷ در همدان، انجام شد. پژوهش به صورت فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اول تنش رطوبت در سه سطح آبیاری پس از ۶۰ (شاهد)، ۸۰ و ۱۰۰ میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A بود، عامل دوم استفاده از قارچ Glomus mossea در دو سطح کاربرد و عدم کاربرد و عامل سوم کود فسفات در دو سطح مصرف و عدم مصرف، درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در شرایط بدون تنش رطوبت، حداکثر شاخص سطح برگ با کاربرد مایکوریزا ۱۰/۵ درصد کاهش یافت اما در تنش متوسط و شدید رطوبت، استفاده از مایکوریزا، آن را به ترتیب ۱۲/۳ و ۱۸/۸ درصد افزایش داد. در تنش شدید رطوبت، مایکوریزا سرعت جذب خالص و سرعت رشد محصول را به ترتیب ۴۳/۶ و ۷۶ درصد افزایش داد. در هر سه سطح تنش رطوبت، حضور مایکوریزا سبب افزایش کارایی زراعی فسفر شد. حضور مایکوریزا در شرایط عدم تنش رطوبت، اثری بر عملکرد غده نداشت اما در سطوح متوسط و شدید تنش رطوبت، مایکوریزا عملکرد غده را به ترتیب ۱۶/۴ و ۳۴/۷ درصد بهبود بخشید درحالی که در تنش شدید رطوبت، کاربرد فسفات نسبت به عدم مصرف فسفات، تنها عملکرد غده را ۱۵/۸ درصد بیشتر کرد. بنابراین برای تولید سیب زمینی در شرایط کمبود رطوبت، کاربرد مایکوریزا به همراه کود فسفات مناسب است.

کلیدواژه ها:

crop growth rate ، evaporation pan ، glomus ، leaf area index ، net assimilation rate ، تشت تبخیر ، سرعت جذب خالص ، سرعت رشد محصول ، شاخص سطح برگ ، Glomus