جایگاه تعارض سازمانی و کاهش اثرات منفی آن

تعارض جزئی لاینفک از زندگی انسان است و وقایع مهم جاری و فرآورده های فرهنگی (قصه، رمان، سرگذشت، فیلم و ...) که مبین گوشه هایی از واقعیت های زندگی اجتماعی هستند نشان می دهد که چگونه تعارض یکی از مهمترین و برجسته ترین وجوه زندگی را تشکیل می دهد. بنابراین، تضاد و تعارض پدیده ای اجتناب ناپذیر در زندگی بشر و مقتضای حیات اجتماعی است. در این میان سازمان با ماهیتی که دارد محیط باروری است برای پرورش و رشد انواع تعارض ها و عدم توافق ها است. وجود افراد مختلف با ویژگی های شخصیتی، نیازها، باورها، انتظارات و ادراکات، متفاوت، بروز تعارض را در سازمان ها اجتناب ناپذیر کرده است. مدیری که اصول اساسی تعارض و مذاکره را می داند دارای آمادگی بیشتری خواهد بود تا به طور موفقیت آمیز با این موقعیت های اجتناب ناپذیر برخورد کند. مدیریت تعارض، شناخت و اداره تعارض به صورتی معقول، منصفانه و کارا است. تعارض می تواند با استفاده از مهارت های همچون ارتباط موثر، حل مسئله و مذاکره مدیریت شود. قبل از هر چیز برای اداره تعارض باید آن را شناسایی و تجزیه و تحلیل کرد و علل ایجاد تعارض را مورد بررسی قرار داد. پس از تشخیص تعارض و علل آن، نکته کلیدی در مدیریت تعارض انتخاب سبک مناسب جهت بهره برداری مناسب از آن است. زیرا توانایی برخورد با تعارض و اداره آن در موفقیت مدیران سازمان ها نقش ارزنده ای دارد. در این مقاله سعی بر این است که مفهوم تعارض، سیر تکاملی اندیشه تعارض، رابطه تعارض و عملکرد، انواع و علل تعارض مورد بررسی قرار گیرد و سپس مدیریت تعارض و فنون و راهبردهای مدیریت آن، جهت اداره موثر تعارض مورد بحث قرار خواهد گرفت. این مقاله مفهوم تعارض را شرح داده و تعارض را تعریف می کند. جایگاه تعارض در مدیریت و سازمان را مورد بررسی قرار می دهد. به منشاء تعارضات سازمانی اشاره می کند و در پایان به مبحث مدیریت تعارض و استراژی های آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

تعارض سازمانی ، تعارض مخرب ، مدیریت تعارض ، استراتژی ایجاد تعارض