تاثیر روابط عاطفی زوجین بر تربیت فرزندان از منظر قانون الهی و قانون مدنی ایران

آشنایی زوجین به وظایف خود و رعایت حقوق شخصی طرف مقابل یکی از وظایف الهی است که قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران نیز بر آن صحه گذاشته، بنابراین زوجین در مقابل یکدیگر نیستند، بلکه لباس هم و مکمل همدیگرند. در نظام هستی، آن ها به گونه ای خلق شده اند، در عین حالی که با هم متفاوتند، باید در زندگی زناشویی، مکمل هم دیگر بوده، و کاستی های هم را جبران نمایند. لذا هدف از این پژوهش بیان راهبردهای کارآمد موجود در روابط خانوادگی زناشویی با توجه به ارائه راهکارهای اصولی در دین مبین اسلام و قانون مدنی اسلام و قانون مدنی ایران است، که از طریق شناخت این راهکارها، مسئولیت پذیری آن ها در محیط های خانوادگی و اجتماعی معنا پیدا می کند. با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به شیوه کتابخانه ای، به این نتیجه می رسیم، اگر زوجین به عنوان اعضای اصلی یک خانواده نسبت به وظایف دینی خود و رعایت حقوق طرف مقابل آشنایی کافی داشته باشند، می توانند به عنوان مونس و همدم در کنار همدیگر به زندگی شاد و آرمانی خود که همانا تربیت نسل آینده است نائل گردند.

کلیدواژه ها:

زوجین ، خانواده ، دین اسلام ، قانون مدنی