تاثیر افزودن میکروسیلیس در بتن ژئوپلیمری بر چسبندگی آن با بتن سیمانی معمولی

امروزه ارائه راهکارهای مختلف با هدف کاهش میزان سیمان مصرفی در ساخت بتن و به دنبال آن کاهش اثرات مخرب زیست محیطی ناشی از تولید سیمان پرتلند مورد توجه محققین قرار گرفته است. از سوی دیگر تعمیر و ترمیم سازه های بتنی آسیب دیده تحت اثر عوامل محیطی و یا بارهای بهره برداری از مسائل مهم سالهای اخیر می باشد. در این پژوهش با هدف بررسی چسبندگی بتن معمولی با بتن ژئوپلیمری توانمند با رویکرد ترمیمی، در مجموع ۵ طرح مختلف ساخته شده و مورد آزمایش قرار گرفته است. میکروسیلیس با درصدهای وزنی ۵، ۱۰ و ۱۵ در ساخت نمونه های آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داده است که استفاده از ۵ و ۱۵ درصد میکروسیلیس در مخلوط بتن ژئوپلیمری باعث کاهش مقاومت نسبت به طرح شاهد شده ، در حالی که استفاده از ۱۰٪ از این ماده در مخلوط بتن ژئوپلیمری باعث بهبود مقاومت فشاری در سنین ۷ و ۲۸ روز نسبت به نمونه شاهد میشود. نمونه های ژئو پلیمری در حالت با یا بدون میکروسیلیس ، مقاوم پیوستگی بالاتری نسبت به بتن شاهد عادی نتیجه می دهند به طوری که بتن ژئوپلیمری شاهد در مقایسه با بتن سیمانی به مقدار ۱۰٫۸٪ مقاومت پیوستگی بالاتری نتیجه داده است.

کلیدواژه ها:

بتن ژئوپلیمری ، مقاومت پیوستگی ، ، میکروسیلیس