ارزیابی قابلیت زیستگاه مطلوب قوچ و میش با استفاده از مدل MaxEnt (مطالعه موردی: منطقه حفاظت شده تنگ صیاد)

حفظ زیستگاه یکی از مهم­ترین فاکتورها در جهت حفاظت از گونه ­ها می­ باشد. از آن­جاکه مطالعه پراکنش گونه­ های حیات ­وحش، مستلزم صرف هزینه و زمان قابل توجهی می­ باشد، روش ­های مدل ­سازی به ­عنوان ابزاری در جهت تسهیل و تسریع در این زمینه مطرح می­ باشند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر پراکنش قوچ و میش در منطقه حفاظت­ شده تنگ صیاد واقع در استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از مدل MaxEnt  طی سال­ های ۱۳۹۵ لغایت ۱۳۹۶برای فصول بحرانی (بهار، تابستان و زمستان) صورت پذیرفت. در این پژوهش از متغیرهای محیطی مختلفی شامل، فاصله از منابع آب، پوشش گیاهی، فاصله از مناطق مسکونی، فاصله از جاده، شیب، جهت و ارتفاع برای ورود به نرم ­افزار و تهیه نقشه مطلوبیت استفاده شد نتایج مدل سازی نشان داد متغیر فاصله از منابع آب بیش ­ترین تاثیر در انتخاب زیستگاه مطلوب برای گونه در سه فصل را دارد. هم ­چنین بررسی ­ها نشان داد که قوچ و میش های منطقه تنگ صیاد تمایل زیادی به حضور در شیب­ های ۲۰ تا ۴۰ درجه و ارتفاع بین ۲۰۰۰ تا ۲۴۰۰ متر دارند. با توجه به نقشه مطلوبیت زیستگاه به ­دست آمده برای قوچ و میش در منطقه حفاظت ­شده تنگ صیاد مناطق مطلوب به ­صورت پراکنده هستند و مطلوبیت زیستگاه برای قوچ و میش در فصل بهار از دو فصل دیگر بیش ­تر است (۱۵۲۶۰ هکتار). از نتایج این مطالعه می توان در اجرای اقدامات حفاظتی و مدیریتی جهت افزایش زیستگاه­ های مطلوب استان چهارمحال و بختیاری استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

مطلوبیت زیستگاه ، قوچ و میش ، مدل حداکثر آنتروپی ، منطقه حفاظت شده تنگ صیاد