مطلوبیت زیستگاه قوچ و میش (Ovis orientalis) و ارتباط آن با پراکنش پوشش گیاهی در فصل پاییز در منطقه شکار ممنوع کاوه ده

منطقه کاوه ده در شهرستان فیروزکوه از توابع استان تهران می ­باشد. این مطالعه بررسی مطلوبیت زیستگاه قوچ و میش و ارتباط آن با پراکنش پوشش گیاهی در این منطقه است. در فصل پاییز۱۳۹۳ با انجام پلات­ گذاری برای شناسایی گونه ­های گیاهی و با استفاده از نرم ­افزار Past برای تعیین شاخص ­های تنوع زیستی، گیاهان مورد بررسی قرار گرفت. مطلوبیت زیستگاه قوچ و میش با استفاده از رتبه ­دهی به متغیرهای زیستگاهی (روشHEP) و مدل  HSIتعیین شد. متغیرها شامل: پوشش گیاهی، جهت، شیب، فاصله از جاده، فاصله از سکونت­ گاه­ها و فاصله از زمین های کشاورزی بود. نتایج نشان داد در مهرماه، ۱۱گونه گیاهی، آبان ماه ۹ گونه گیاهی و آذرماه نیز ۹ گونه گیاهی شناسایی شد. شاخص تنوع شانون وینر در سه ماه در فصل پائیز به ­ترتیب ۲/۰۱۳، ۸۸۲ ،۱/۲، غنای گونه ­ای مارگالف به ترتیب ۲/۱۵۳، ۱/۹۵۴، ۲/۲۸۸، غنای گونه ­ای منهینک به ­ترتیب ۱/۰۷۹، ۱/۱۶۲، ۱/۵۷۶ و تنوع گونه ای سیمپسون ۰/۸۲۳۲، ۰/۸۴۱۱، ۸۱۵۴ /۰ به ­دست آمد. با توجه به امتیازات به ­دست آمده از روش HEP، مطلوبیت زیستگاه منطقه کاوه ده در فصل پاییز ۰/۶۷ تعیین شد که نشان­ دهنده مطلوبیت زیستگاه خوب در این منطقه می ­باشد. طبق نتایج به­ دست آمده هیچ اختلاف معنی ­داری بین ماه ­های مختلف در فصل پاییز وجود نداشت. ۹ متغیر بررسی شده بین سه ماه مهر و آبان و آذر اختلاف معنی ­داری را نشان ندادند.

کلیدواژه ها:

مدل HSI ، روشHEP ، مطلوبیت زیستگاه ، قوچ و میش Ovis orientalis)) ، پوشش گیاهی ، منطقه شکار ممنوع