بررسی رژیم و ترکیبات غذایی لاشه خیار دریایی گونه Stichopus herrmanni در محدوده آب های استان هرمزگان – جزیره قشم

 در این مطالعه رژیم غذایی و ترکیبات تقریبی گونه خیار دریایی Stichopus herrmanni در استان هرمزگان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری­ ها به ­صورت ماهانه فصلی در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۵ و بهار و تابستان سال ۱۳۹۶ با عملیات غواصی از سه ایستگاه انحام گرفت. در هر ایستگاه در هر یک سه نمونه و جمعا ۳۶ نمونه انجام و جهت زیست­ سنجی و مطالعات رژیم غذایی و آنالیز ترکیبات تقریبی رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر به آزمایشگاه منتقل گردیدند. شاخص طول نسبی روده (RLG) این خیار دریایی برابر ۰/۳±۲/۲ بوده که نشان ­دهنده همه ­چیزخوار بودن گونه S. herrmanni آن می ­باشد. از کل نمونه ­های مطالعه شده ۶۵/۸۹ درصد دارای معده پر و بقیه (۳۴/۱۱ درصد) دارای معده خالی بودند. میزان خوردن غذا از زمستان شروع و در تابستان فصل  تخم ­ریزی، به حداکثررسید به ­طوری ­که بیش ­ترین مقدار شاخص شدت تغذیه در فصل تخم ­ریزی ۱/۰۱±۷/۸۶۶ به ­دست آمد. بعد از آنالیز محتویات روده مشخص شد که شاخص ارجحیت تغذیه براساس نوع محتویات موجود در لوله گوارش به ­ترتیب: شن و گل ­و لای، فرامینفرا، شکم ­پایان، دیاتومه ­ها، دوکفه ­ای ­ها، جلبک ­ها، آمفی ­پودها، رسوبات آلی، تماتودها، فلس و به ­ندرت سخت ­پوستان کوچک بوده از پلانکتون ها: Chlorella stigmatophora, Skeletonema costatum, Oocystis lacustris, Coscinodis cuscentralis و بسیار معدود از سایر گونه ­ها تغذیه می ­کند که بسیار تحت تاثیر تراکم و زمانی و گونه ­ای این پلانکتون ­ها  در آب محیط پیرامونی است. گرچه در پاییز و زمستان  نیز  تغذیه­ دارند ولی شاخص پر بودن معده در آن ­ها عمده تغذیه را به دو فصل بهار و به­ خصوص تابستان نسبت می ­دهد و این موضوع  رابطه تنگاتنگ شرایط دمایی با تغذیه فعال این خارپوست را نشان می ­دهد. در بررسی ماهانه ترکیبات تقریبی، بیش ­ترین سطح پروتئین بر حسب درصد وزن خشک (۴۷/۳۶±۰) بیش ­ترین درصد رطوبت (۹/۳۳±۸۸/۳)، بالاترین درصد چربی (۰/۰۲± ۰/۸) و بالاترین درصد خاکستر (۹/۳۳±۳۷/۰) مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

Stichopus herrmanni ، رژیم غذایی ، ترکیبات تقریبی لاشه ، استان هرمزگان ، جزیره قشم