رود دره های پایدار به سوی نگرش زیر ساخت سبز ( نمونه موردی : رود دره اوین – درکه ، تهران )

شتاب رشد شهر تهران پایتختی که روزانه با حدود دوازده میلیون جمعیت و ایده های بلند پروازانه توسعه سروکار دارد در طی دهه های اخیر موجب آسیب های فراوانی به محیط طبیعی از جمله مسیل ها شده است. رود دره ها در بستر کوهپایه البرز در شمال شهر تهران رابطه بین شهر و طبیعت بکر را برقرار مینمایدو متضمن گوناگونی گونه های گیاهی و جانوری می شوند.این کیفیت با فعالیت ها و دخالت های انسان ها و توسعه بی رویه شهر در معرض خطر قرار گرفته است. دو عنصر اصلی رود دره ها آب و خاک هستند.اگر هر کدام از این دو عامل توسط همجواری با فعالیت های انسان ها آلوده شوند، چرخه زیست محیطی سلامت خود و طبیعت توازن خود را از دست می دهند. بنابر این نیاز به بررسی و بازنگری قابلیت های محیطی الزامی شده تاتوسعه ها در چارچوب پایدار شکل گیرند. پژوهش در دست تحقیقی کیفی است که بر اساس روش پدیدار شناسانه شکل گرفته است . فرآیند وسیع گردآوری ادبیات کتابخانه ای در حوزه های نظریات مطرح و اطلاعات موردی در فرآیندی تحلیلی منجر به کشف اصول و ارزش های زیر ساخت های سبز گردیده اند. گام بعدی بررسی قابلیت های رود دره اوین – درکه به عنوان زیر ساختی سبز برای شهر تهران است. برای دستیابی به اهداف بالا ضروری است که اصول برنامه ریزی این رود دره و استراتژی های مربوط نیز ارایه شوند .

کلیدواژه ها:

زیرساخت سبز ، رود دره ، رود دره اوین – درکه ، تهران ، فن آوری میانی