تولید داربست نانولیفی رسانا و بررسی تاثیر آن بر تکثیر سلول عصبی

پژوهش حاضر مبتنی بر تولید داربستهای نانولیفی زیست سازگار رسانا با استفاده از سامانه الکتروریسی میباشد. دو پلیمر زیست سازگار پلی کاپرولاکتان و پلی لاکتیک گالیکولیک اسید به عنوان ماده اصلی داربست مورد استفاده قرار گرفت و برای ایجاد رسانایی در داربستها نیز از پلیمر رسانای پلی آنیلین استفاده شد. پس از تعیین و بهینه سازی مجموعه عوامل تاثیرگذار فرآیند الکتروریسی بر خصوصیات لایه نانولیفی، ۴ نوع لایه نانولیفی آرایش یافته با ۴ درصد وزنی پلی آنیلین، تهیه شد. نتایج حاصل از بررسی خواص فیزیکی لایه های نانولیفی بیانگر آن است که با افزایش میزان پلی آنیلین، آبدوستی لایه ها و همچنین قطر الیاف به طور معنادار کاهش می یابد. رسانایی نمونه ها نیز به تدریج از ۰.۱۷*۱۰-۴ S/cm به ۰.۳۲*۱۰-۴ S/cm متناسب با افزایش غلظت پلی آنیلین افزایش می یابد. در آزمایشات مربوط به بخش کشت سلولی، با افزایش میزان پلی آنیلین تا %۱وزنی، تکثیر سلول بر داربست افزایش و پس از آن به علت ایجاد سمیت، کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

داربست نانولیفی ، پلیمر رسانا ، الکتروریسی ، کشت سلول عصبی.