تاثیر استفاده از افزودنی اسید استیک و عصاره الکلی بره موم بر ترکیب شیمیایی، پایداری هوازی، جمعیت میکروبی و فراسنجه های تولید گاز سیلاژ قصیل جو در تغذیه نشخوارکنندگان

مطالعه حاضر به ­منظور بررسی تاثیر استفاده از عصاره الکلی بره­ موم و اسیدآلی (اسید استیک) بر ترکیب شیمیایی، خصوصیات تخمیری و فراسنجه های تولیدگاز علوفه سیلو شده قصیل جو در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شده است. علوفه برداشت شده جو در مرحله خمیری توسط چاپر به قطعات حدود ۳-۲ سانتی ­متر خرد شد. علوفه ­های برداشت شده در سه تکرار برای هر زمان در کیسه­ های نایلونی به وزن ۳ کیلوگرم به ­صورت دستی فشرده و برای مدت ۱، ۳، ۷، ۲۱ و ۴۵ روز سیلو شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: ۱) علوفه سیلو شده جو بدون افزودنی (شاهد)، ۲) علوفه سیلو شده جو+عصاره الکلی بره ­موم (۵۰۰ میکرولیتر به ازای هر کیلوگرم علوفه تازه) و ۳) علوفه سیلو شده جو + اسیداستیک (۱ درصد ماده خشک). نتایج نشان داد که بین تیمارهای آزمایشی از نظر ماده خشک و pH اختلاف معنی ­داری وجود داشت (۰/۰۵>p ). پایین­ ترین و بالاترین مقدار pH به ­ترتیب در تیمار دارای اسید استیک و تیمار شاهد مشاهده شد (۰/۰۵>p ). در مقایسه با تیمار شاهد تیمارهای دارای اسید استیک و عصاره بره­ موم به­ طور معنی ­داری پایداری هوازی را بهبود بخشیدند (به ­ترتیب ۴۰ و ۱۸ ساعت). تیمار دارای اسید استیک در روزهای ۳ و ۷ پس از سیلو کردن، پایین ­ترین جمعیت قارچ را داشت (۰/۰۵>p ). با این ­حال، در روزهای ۲۱ و ۴۵ هیچ جمعیت قارچی در تمامی تیمارها مشاهده نشد. در روزهای ۲۱ و ۴۵ام پس از سیلو کردن، سیلاژ عمل­ آوری شده با اسید استیک بالاترین پتانسیل تولید گاز (به ­ترتیب ۳۳۷/۲ و ۳۴۷/۲ میلی­ لیتر) را داشت، در مقابل استفاده از عصاره الکلی بره ­موم منجر به افزایش معنی ­دار در غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم شد. به ­طورکلی، نتایج نشان داد که با این ­که افزودن اسید استیک و عصاره الکلی بره موم تاثیر قابل ملاحظه ­ای بر ارزش تغذیه ­ای سیلاژ جو نداشتند، اما به ­طور معنی ­داری پایداری هوازی را بهبود بخشیدند.

کلیدواژه ها:

سیلاژ قصیل جو ، عصاره الکلی بره موم ، تولید گاز ، ترکیب شیمیایی