ژنوگرام روابط خانوادگی در ایران کهن بر اساس شاهنامه ی فردوسی

      هدف: برنامه ریزی برای بهبود روابط اجتماعی در عصر حاضر، بدون شناخت گذشته ناقص است. یکی از منابعی که می تواند ما را نسبت به فرهنگ گذشت ی ایران آگاه سازد شاهنامه است از آن روی که قوم ایرانی حاصل صدها سال تجربه ی زندگی و دستاوردهای خود را در آن گنجانده است.       روش: برای شناخت روابط خویشاوندی شاهنامه را برگزیده ایم. خویشاوندی را به دو شکل نسبی و سببی طبقه بندی کرده ایم و روابط درون هر طبقه را بررسی و تحلیل نموده ایم.      یافته ها و نتیجه گیری: در میان رده ها ی عالی جامعه، رابطه ی خویشاوندی به صورت گسترده بود؛ اما در میان رده ها ی متوسط و پایین جامعه، خویشاوندی به صورت هسته ای بود. رابطه ی خویشاوندی سببی، به اندازه ی خویشاوندی نسبی گرم و صمیمی نبود و غالبا برمبنای مصلحت اندیشی شکل می گرفت.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، روابط خویشاوندی ، ایران باستان ، خانواده