رابطه بین سبک های دلبستگی و بخشش با رضایت زناشویی زوج ها

هدف: یکی از اهداف اصلی تحقیقات درباره روابط بین زوجها پیشبینی رضایت زناشویی با مشخص کردن عواملی است که بر کیفیت تعامل بین زوجها تاثیر میگذارد. پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه سبک های دلبستگی و بخشش با رضایت زناشویی در زوجها انجام شده است. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی استفاده شده است. به این منظور از بین زوجهای شهرستان ماسال، ۷۵ زوج (۱۵۰n=) به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات سه پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان کالینز و رید، بخشش انرایت و مقیاس رضایت زناشویی اینریچ بود که روایی و اعتبار هر سه مورد تایید قرار گرفته است. دادههای به دست آمده با استفاده از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و با بهره گیری از نرم افزار ۱۶ SPSS تحلیل شدند. یافتهها: تحلیل دادهها نشان داد که بین سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی و رضایت زناشویی رابطه منفی، بین سبک دلبستگی ایمن و رضایت زناشویی رابطه مثبت و همچنین بین بخشش و رضایت زناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (۰۱/۰P≤). علاوه بر این پژوهش نشان داد که سبک های دلبستگی و بخشش به میزان ۲۸ درصد، واریانس رضایت زناشویی را پیشبینی میکند. تحلیل رگرسیون چندگانه همچنین نشان داد که تنها بعد رفتاری بخشش ۱۰ درصد واریانس رضایت زناشویی را در زوجها تبیین میکند و این مقدار تبیین واریانس، معنادار است (۰۱/۰P≤). نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهند که بین سبک های دلبستگی و بخشش با رضایت زناشویی رابطه معناداری وجود دارد. هر یک از زوجها تصویر دلبستگی را که در دوران نوزادی شکل داده اند، در مقابل همدیگر بکار میبندند. همچنین با توجه به نقش بخشش در کاستن از احساسات منفی و افزایش احساسات مثبت، میتوان دریافت که بخشش با کیفیت بالای رضایت زناشویی همراه است. در پژوهشهای آینده لازم است روشن شود که آیا مداخلاتی در سبک های دلبستگی، تغییری در میزان بخشش افراد و رضایت زناشوییشان ایجاد میکند.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، بخشش ، رضایت زناشویی ، زوجها