پیش بینی تعهد زناشویی بر پایه عواطف خودآگاه (شرم و گناه) و تمایزیافتگی خود دردانشجویان متاهل

هدف: هدف پژوهش حاضر پیش بینی تعهد زناشویی بر پایه عواطف خودآگاه (شرم و گناه) و تمایزیافتگی خود در بین دانشجویان متاهل بود. روش:پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش را دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز تشکیل میدهند که در سال تحصیلی ۹۱-۹۲ مشغول به تحصیل بودند. از جامعه مذکور تعداد۱۱۰ دانشجوی متاهل به روش تصادفی ساده و با استفاده از جدول نمونه گیری کریچی و مورگان(۱۹۷۹) انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسش نامه های تمایزیافتگی خود (DSI)، آزمون عاطفه خودآگاه (TOSCA-۲)و پرسش نامه تعهد زناشویی (MCQ) جمعآوری شدند و با استفاده آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به شیوه همزمان و گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافتههای پژوهش نشان داد که تمایزیافتگی خود با تعهد زناشویی رابطه مثبت معنادار (۰۱/۰p<)، احساس شرم با تعهد زناشویی رابطه منفی معنادار (۰۱/۰p<) دارند و این دو متغییر در مجموع قادر به پیش بینی ۳۶ درصد از واریانس تعهد زناشویی هستند. همچنین نتایج نشان داد که بین احساس گناه با تعهد زناشویی رابطه معناداری وجود ندارد و این متغیر توانایی پیش بینی تعهد زناشویی را تدارد. نتیجه گیری: بنابراین میتوان نتیجه گرفت افرادی که سطح تمایزیافتگی بالاتری دارند و همچنین کمتر احساس شرم میکنند، تعهد زناشویی بیشتری دارند.

کلیدواژه ها:

تعهد زناشویی ، تمایزیافتگی خود ، عواطف خودآگاه