طراحی منظر آموزش دهنده با تاکید بر ارتقای کیفیت متابولیسم شهری

شهرها، مکانی برای زندگی بشر و دیگر گونه های گیاهی و جانوری هستند. انقلاب صنعتی، به عنوان نقطه عطفی در تاریخ صدها ساله شهرنشینی، با ایجاد نهادهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، ساختار شهرها را دگرگون کرد. افزایش تقاضا و نیازهای سیری ناپذیر بشر، شهرهای امروزی را با مخاطراتی جدی در زمینه حیات دیگر موجودات و منابع موجود در کره زمین مواجه کرده است که مسئله اصلی این پژوهش می باشد. از طرفی، توجه طراحان شهری و به ویژه معماران منظر در مقیاسی خردتر، به میزان زیادی می تواند به حفظ حیات شهرها به عنوان جزیی از طبیعت کمک کند. حفظ منابع موجود برای نسلهای آینده امری حیاتی برای تداوم زندگی بشر برروی زمین است و این امر، نیاز به آگاهی و آموزش توسط شهروندان دارد. مسئله دیگر، چگونگی پرداختن به جایگاه مقوله آموزش در معماری منظر به طور موثر است. دراین پژوهش پس از بررسی دیدگاههای اکولوژیکی در منظر و شناخت متابولیسم شهری، به بررسی نقش آموزش در منظر و تاثیر آن در تحقق هرچه بیشتر اصول متابولیسم شهری پرداخته شده است. هدف از این پژوهش، دستیابی به الگویی جهت نمایش ارتباط و یافتن نقش منظر آموزش دهنده در مدل متابولیسم شهری در توسعه پایدار می باشد. پژوهش حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای و بررسی اسناد تحقیقاتی انجام شده درزمینه متابولیسم شهری و رویکردهای اکولوژیکی به شهر و منظرشهری و همچنین نقش آموزش و مناظر آموزش دهنده، صورت گرفته است. نتیجه، به صورت مدلی پیشنهادی با هدف ارتقای کیفیت متابولیسم شهری پایدار استخراج و ارائه شده است. داده ها از نوع کیفی بوده و نتیجه بصورت تحلیلی توصیفی ارایه شده است. اتخاذ رویکرد اکولوژیکی توسط طراحان منظر در آموزش مستقیم و غیرمستقیم به شهروندان در قالب منظر آموزش دهنده، در تحقق اهداف متابولیسم شهری پایدار و نیل به اهداف توسعه پایدار نقش موثری دارد. چراکه ارتقای کیفیت متابولیسم شهری پایدار، نیاز به آموزش شهروندان دارد.