توزیع فضایی خشونت های خانگی در شهر کرمانشاه

رویکرد اجتماعی همواره نگاه غالب در مطالعه خشونت های خانگی بوده در حالی که این پدیده به عنوان آسیبی اجتماعی، نیازمند بررسی چندبعدی است. پژوهش حاضر، توزیع فضایی خشونت های خانگی شهر کرمانشاه را بررسی کرده است. در ابتدا با استفاده از تجربه زیسته، گونه های همسرگزینی در شهر کرمانشاه، تعریف شدند. در گام دوم، با استفاده از روش دلفی، گونه ها، برای جمع آوری آرا در زمینه منسوخ­شدن یا مرسوم­بودنشان، در اختیار کارشناسان قرار گرفت. با توجه به اختلاف نظرهای موجود در زمینه منسوخ­شدن برخی گونه ها، از روش دیگری استفاده شد. در این مرحله، از نظریه زمینه ای برای شناسایی دقیق گونه ها استفاده شد. در گام چهارم، با استفاده از روش پیمایش، خشونت در سه سطح روانی، کلامی و فیزیکی در بین گونه های مختلف همسرگزینی اندازه گیری شد. در این مرحله با استفاده از سه روش نمونه گیری پذیرش متوازن، خوشه ای و وارون، ۹۰ نقطه شهر به­شکل غیر تصادفی انتخاب، مناطق غیر مسکونی حذف و در ۲۵ نقطه مسکونی شهر، پرسش­نامه ها تکمیل شد. قابلیت تبیین نمونه ها، با هدف جمع آوری تمام نمونه های موجود در هر نقطه، با تکمیل دست کم پانزده و حداکثر بیست پرسش­نامه در هر نقطه به دست آمده و روی هم ۴۳۳ پرسش­نامه تکمیل شده است. نتایج نشان می­دهد بیشترین میزان خشونت در هر سه سطح در میان مناطق فقیرنشین و حاشیه­ای شهر متمرکز شده است. میزان بالای بیکاری و درآمد پایین، مهاجرت و گسترش حاشیه نشینی که به طور گسترده در مناطق فقیر شهری وجود دارد، بر وقوع خشونت تاثیر مستقیم داشته است. بخش قابل توجهی از رواج برخی گونه های همسرگزینی ناشی از فقر اقتصادی و فقر فرهنگی است که به طور مستقیم با محلات شهری ارتباط مستقیم دارد.  

کلیدواژه ها:

توزیع فضایی ، خشونت ، خشونت خانگی ، خشونت علیه زنان ، شهر کرمانشاه