همبسته جهت گیری آیینی و چشم داشت از پیوند زناشویی با امید به زندگی

امید به زندگی یکی از سازه های پر جستار در روانشناسی مثبت و دربرگیرنده ویژگی‎هایی است که ما را به جستجوی فردای بهتر وا می دارد. هنگامی امید در زندگی وجود داشته باشد، شادی و شادمانی در زندگی وجود خواهد داشت و کسانی که در زندگی به جهت اینکه از درون نیز برانگیخته می شوند، می تواند انتظارات خود را از زندگی نیز مورد کاوش و تبیین خود قرار دهند و انتظاراتی که از پیوند زناشویی دارند را به دست آورند. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبسته جهت گیری آیینی و چشم داشت از پیوند زناشویی با امید به زندگی انجام شد. روش پژوهش از دید هدف، کاربردی و شیوه انجام دادن آن توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری دربرگیرنده همه دانشجویان دانشکده ی علوم اجتماعی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ که شمار آنان ۲۲۵۰ نفر بودند که از میان آنان ۳۲۸ نفر (۱۰۶ پسر و ۲۲۲ دختر) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه‎ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده­ها از پرسشنامه امید به زندگی(Snyder et al., ۱۹۹۱)، پرسشنامه ی جهت گیری آیینی آلپورت و راس(Allport & Ross,۱۹۶۷) و سنجه چشم داشت از پیوند زناشویی (Jones & Nelson, ۱۹۹۷) استفاده شد.. تحلیل داده ها از راه برآورد ضرایب همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. برآیندها حاکی از آن بود که جهت گیری آیینی ، چشم داشت از پیوند زناشویی، با امید به زندگی رابطه معنادار داشتند و امید به زندگی بر پایه این متغیرها قابل پیش بینی بود. می توان جهت گیری آیینی، چشم داشت از پیوند زناشویی، جزء عوامل زیربنایی مرتبط با امید به زندگی دانست. لذا  با توجه به تاثیر مهم امید به زندگی بر زندگی دانشجویان، پیشنهاد می گردد  که مسئولان، مشاوران و روانشناسان مراکز مشاوره دانشگاه  به عوامل مرتبط با امید به زندگی همچون جهت گیری آیینی، چشم داشت از پیوند زناشویی، توجه  بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، انتظار از ازدواج ، جهت گیری مذهبی ، دانشجویان