مطالعه تطبیقی شبیه سازی انسان از منظر فقه شیعه و اهل سنت

چکیدهبا پیشرفت دانش بشری در زمینه بیوتکنولوژی، تولید مثل، در دو دهه اخیر به گون هایغیرقابل تصور گسترش یافته است. هم زمان با گسترش دانش بشری و دستاوردهاینوین آن در عرصه علوم تجربی و ژنتیک مسائل پیچیده فقهی و حقوقی که تا آن زمانمطرح نشده بودند، خودنمایی کردند. تولد انسان به روشنی غیر از آنچه معمول است ازآرزوهایی بوده که از دیرباز بشر در فکر تحقق و عملی ساختن آن بوده است. پدید هایکه در سالهای اخیر انتشار خبر موفقیت دانشمندان علم ژنتیک در حوزه شبیه سازی دنیارا به شگفتی وا داشته است. شبیه  سازی یا همسا  سازی ۱ به عنوان پدید های نوین درعرصه زیست فناوری به لحاظ ارتباطی که با مسائل انسانی دارد، پرسشهای گوناگونیرا در عرصه های مختلف به همراه آورده است و فروع مختلفی را فراروی فقها وحقوقدانان معاصر نهاده است  آنچه که ما در این نوشتار به آن پرداختیم بررسیشبیه سازی از منظر فقه شیعه و اهل سنت بود که فقه اهل سنت در پذیرش اینتکنولوژی سختگیر بوده و آن را نامشروع و غیر اخلاقی دانسته تاجایی که حتیپذیرندگان آن را محارب با الله میدانستند بر خلاف فقه شیعه که در آن با نرمی بیشتری

کلیدواژه ها:

شبیه سازی انسان ، فقه شیعه ، فقه اهل سنت