حق تعیین سرنوشت: بررسی جدایی کریمه از اوکراین از منظر حقوق بین الملل و حقوق داخلی

حق تعیین سرنوشت یکی از بنیادی ترین مفاهیم در حقوق بین الملل است که علی رغم اهمیت فوق العاده آن هم چنان در هاله ای از ابهام باقی مانده به گونه ای که عملا به یک ابزار سیاسی برای نیل به اهداف مشروع و حتی غیرمشروع تبدیل شده است. بحران سال ۲۰۱۴ اوکراین و جدایی کریمه از این کشور شاهد دیگری بر این مدعا است که تا وقتی مرزهای اعمال حق تعیین سرنوشت به درستی مشخص نشود سوء استفاده های سیاسی از این مفهوم به قوت خود باقی خواهد ماند. مقاله پیش رو در بردارنده جستاری تحلیلی پیرامون بحران اوکراین سال ۲۰۱۴ است. این مقاله می کوشد از منظر حقوق داخلی و حقوق بین الملل مفهوم حق تعیین سرنوشت را تبیین کرده و مرزبندی دقیقی میان این مفهوم و مفاهیم مجاور ایجاد کند. بر اساس تحلیل های ارائه شده در این نوشتار استقلال کریمه از اوکراین با موازین حقوق بین الملل سازگار نیست. There are not many concepts in international law which in terms of importance, can be placed on the same footing as self-determination and yet, whose exercise be intertwined by as many conceptual and practical difficulties. The political crisis of Ukraine in ۲۰۱۴ and the subsequent secession of Crimea bear testimony to the fact that unless the boundaries of the concept of self-determination are better clarified in the post-colonial world, the continued political misuses of this concept will not surprise many any longer. Invoking the ambiguities surrounding self-determination from the standpoints of international law and constitutional law, this article contains an analysis of the legality of the secession of Crimea. To this effect, we will examine the cases of a similar nature preceding the secession of Crimea. Additionally, it will be discussed whether the case of Kosovo, as adjudged by International Court of Justice, could be of any precedential value for justifying the secession of Crimea.Key WordsSelf-determination, Territorial secession, Kosovo, International Law, Use of Force.

کلیدواژه ها:

حق تعیین سرنوشت ، جدایی سرزمینی ، کریمه ، کوزوو ، حقوق بین الملل ، توسل به زور