مروری بر تجارب مشارکتهای عمومی-خصوصی در بازآفرینی شهری، نمونه های موردی: لندن و تهران

اشکال مدرن بازآفرینی شهری مستلزم مشارکت چندین شریک از بخشهای دولتی، خصوصی و غیردولتی است و هنگامیکه شرکای بیشتری در بازآفرینی شهری دخیل باشند، "مشارکتهای عمومی - خصوصی" به کرات شکل میگیرد. درواقع این نوع مشارکت، یک توافق نامه رسمی بین نهادی عمومی (دولتی، ایالتی یا محلی) و یک نهاد بخش خصوصی است که از طریق این توافق نامه، تواناییها و دارایی های هر بخش (دولتی و خصوصی) در ارائه خدمات یا تسهیلاتی برای استفاده عموم مردم به اشتراک گذاشته میشود.هدف این پژوهش مقایسه تطبیقی مشارکتهای عمومی-خصوصی در چارچوب پروژه های بازآفرینی شهری بین شهرهای لندن و تهران و از نوع تحقیق تطبیقی است. برای انجام این مقایسه محلات رویال داکز و پدینگتون بیسن از لندن و محلات سیروس و نواب از تهران به دلیل اهمیت ابعاد تاریخی-فرهنگی، مقیاس و جمعیت یکسان، انتخاب شده اند. برای گردآوری اطلاعات در راستای این بررسی از روش اسنادی-کتابخانه ای و با جستجوی مقالات، کتب و مصوبات مرتبط در سیاستهای شهری انگلستان استفاده شده است. پس از بررسی سیاستهای بازآفرینی شهری انگلستان، نقش مشارکت های عمومی-خصوصی در آن از سالهای ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۰، پروژه های مرتبط و مرور تجارب لندن، در انتها پیشنهاداتی برای اجرا و مدیریت هرچه بهتر مشارکتهای عمومی-خصوصی در پروژه های بازآفرینی شهری ایران ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

تجارب جهانی ، بازآفرینی شهری ، مشارکت عمومی-خصوصی.