تاثیر یک دوره تمرین قدرتی بر غلظت کمرین سرم و مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین قدرتی بر غلظت کمرین سرم و مقاومت انسولینی در مردان جوان چاق غیرفعال بود. روش شناسی: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، ۲۱ مرد جوان چاق غیرفعال بطور تصادفی به دو گروه تمرین قدرتی (۱۰ نفر، ۳/۳ ± ۷/۲۶ سال، ۵/۵ ± ۱/۹۶ کیلوگرم، ۹/۲ ± ۲/۳۱ درصد چربی، ۸/۲ ± ۶/۳۲ کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (۱۱ نفر، ۷/۳ ± ۱/۲۸ سال، ۷/۵ ± ۷/۹۵ کیلوگرم، ۲/۳ ± ۹/۳۰ درصد چربی، ۷/۳ ± ۱/۳۲ کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. وزن، درصد چربی، نمایه توده بدن، سطوح در گردش کمرین، انسولین و گلوکز و شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) قبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. پروتکل تمرین قدرتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با بکارگیری نرم افزار آماری SPSS-۱۶ و با استفاده از آزمون های t همبسته و مستقل و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت. نتایج: تمرین قدرتی غلظت سرمی کمرین (۰۱۱/۰=P) و انسولین (۰۱۳/۰=P) و HOMA-IR (۰۰۷/۰=P) را بطور معنی داری کاهش داد، اما غلظت گلوکز سرم تغییر معنی داری نیافت. همچنین، تغییرات غلظت کمرین سرم متعاقب تمرین با تغییرات غلظت انسولین سرم (۰۱۲/۰=P، ۵۱/۰=r) و HOMA-IR (۰۲۷/۰=P، ۵۲/۰=r) همبستگی مستقیم داشت، اما همبستگی معنی داری با تغییرات غلظت گلوکز سرم نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین قدرتی از طریق کاهش سطوح کمرین و انسولین سرم و مقاومت انسولینی می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی و متابولیکی را در مردان جوان چاق غیرفعال کاهش دهد. بر اساس یافته های مطالعه حاضر، تغییرات سطوح کمرین سرم متعاقب دوره تمرین قدرتی با تغییرات سطوح انسولین سرم و مقاومت انسولینی همبستگی مستقیم دارد.

کلیدواژه ها:

تمرین قدرتی ، کمرین ، انسولین ، مقاومت انسولینی ، چاق