تاثیر کم خوابی بر عوامل آمادگی حرکتی دختران ورزشکار در صبح و عصر

مقدمه: برخی تحقیقات نشان دهنده تاثیر کم خوابی بر عملکرد ورزشکاران در جنبه های مختلف می باشد. اما نتایج موجود متفاوت است و همچنین کمتر به تعامل کم خوابی با نواخت شبانه روزی توجه کمتری شده است. هدف: هدف این تحقیق بررسی اثر چهار ساعت محرومیت از خواب بر برخی عوامل مرتبط با آمادگی حرکتی دختران ورزشکار در صبح و عصر بود. روش شناسی: آزمودنی های این تحقیق شامل ۲۳ نفر از دختران رشته تربیت بدنی با سابقه حداقل دو سال فعالیت ورزشی منظم (سن: ۷۳/۰ ± ۴۷/۲۱ سال، قد: ۸۲/۴ ± ۴/۱۶۰ سانتی متر، وزن: ۰۷/۱ ± ۲۶/۵۶ کیلوگرم) بودند که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. متغیرهای تحقیق طی چهار جلسه با فاصله یک هفته و پس از هشت ساعت خواب کامل وچهار ساعت کم خوابی در صبح (۷-۸) و عصر (۱۸-۱۹) اندازه گیری شدند. متغیرهایی که طی آزمون های مربوطه اندازه گیری شد، عبارت بودند از: هماهنگی عصبی – عضلانی (آزمون استیک)، زمان عکس العمل (آزمون خط کش نلسون)، تعادل (تعادل ایستا) و چابکی (آزمون اینیلویز). به منظور کنترل تاثیر یادگیری آزمودنی ها در هر جلسه به دو گروه خواب کامل و بی خوابی تقسیم شدند. در این پژوهش از روش آماری اندازه گیری مکرر با آزمون تعقیبی بن فرونی برای ارزیابی یافته ها استفاده شد. نتایج: چهار ساعت محرومیت از خواب بر زمان عکس العمل (۰۱/۰P=) و تعادل (۰۳۵/۰P=) دختران ورزشکار در صبح تاثیر منفی معنی داری داشت ؛ اما بر هماهنگی عصبی- عضلانی و چابکی آزمودنی ها تاثیر معنی داری نداشت(۰۵/۰P>). بحث و نتیجه گیری: محرومیت کوتاه مدت از خواب موجب کاهش زمان عکس العمل و تعادل دختران ورزشکار در صبح می شود.