تحلیل نقش خانه های دوم در توسعه پایدار گردشگری روستایی ( مورد مطالعه: روستاهای بخش مرکزی شهرستان دیر)

خانه های دوم موضوعی است که در بسیاری از کشورهارشد، بسیار زیادی داشته و ساکنان مناطق شهری( به ویژه در شهرهای پرجمعیت و مناطق کلانشهری) به منظور استفاده از تعطیلات پایان هفته و گذران اوقات فراغت خود، در روستاهای بکر و طبیعی نزدیک به شهر محل اقامت، اقدام به ساخت چن ین خانه هایی کرده و یا با حضور ممتد خود در این نوع روستاهای دارای ظرفیت های گردشگری، ساکنان را تشویق به ساخت چنین خانه هایی می کنند. از آنجایی که این پدیده با محیط طبیعی و فضای اجتماعی و اقتصادی مناطق روستایی ارتباط دارد، می تواند آثار و تبعات مثبت و منفی زیادی در نواحی روستایی داشته باشد. در پژوهش حاضر تلاش شده است به سوال تاثیرات گردشگری خانه های دوم بر عناصر مختلف اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی روستاهای مورد مطالعه پاسخ داده شود. در این تحقیق از مطالعه موردی و روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است. چارچوب نظری تحقیق براساس روش اسنادی است و در بخش پیمایشی، از پرسشنامه به عنوان ابزار گردآوری اطلاعات استفاده شده است. پرسشنامه حاوی ۴۰ گویه در قالب طیف پنج گزینه ای لیکرت بوده که به تعداد ۲۶ پرسش نامه در بین تمام خانوارهای ساکن در روستاهای مورد مطالعه بخش مرکزی شهرستان دیر توزیع و جمع آوری شده است. در نتیجه فرضیه مبنی بر تاثیر معنادار بودن گردشگری برای ساکنان این روستا در ایجاد مشاغل پایدار، مناسب و با درآمد دائمی برای ساکنان با اطمینان ۹۵ درصد تایید میشود . مقدار سطح معناداری برای گردشگری ساکنان این روستا کمتر از سطح معناداری α=۰/۰۵ و مقادیر آماره آزمون t مثبت گزارش شده است، در نتیجه این مولفه ها گسترش گردشگری برای ساکنان با ایجاد اشتغال همراه است. به لحاظ وجود رابطه مثبت و معناداری بین آنها میتوان گفت از دیدگاه صاحب نظران و ساکنین با افزایش میزان گردشگری برای ساکنان این روستا ، ایجاد مشاغل پایدار، مناسب و با درآمد دائمی برای ساکنان افزایش خواهد یافت. ضریب تعیین نشان میدهد که مولفه های گردشگری به صورت همزمان توانایی پیشبینی ۵۱ درصد از تغییرات متغیر وابسته یعنی ایجاد درآمد دائمی و مشاغل پایدار را دارند.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، توسعه پایدار ، خانه های دوم ، مناطق روستایی ، بخش مرکزی شهرستان دیر