بررسی الگوی آسیب شکمی در تصادفات منجر به فوت موتورسواران ارسال شده به سالن تشریح تهران بین سال های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸

مقدمه: تروما یکی از علل اصلی مرگ ومیر و معلولیت در جوامع است که از آن میان حوادث ترافیکی بیشترین علت منجر به فوت در تروما محسوب می شوند. جراحات ناشی از ترافیک جادهای یکی از معضلات اساسی فراموش شده در سلامت عمومی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین الگوی آسیب شکمی در تصادفات منجر به فوت موتورسواران ارسال شده به سالن تشریح کهریزک تهران بین سال های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی پروندههای موتورسواران در فاصله سال های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ بررسی شدند که پس از تصادف فوت کرده بودند و جسد آن ها به سالن تشریح کهریزک ارجاع شده بود. دادههای مورد نیاز در این پژوهش از طریق پرسش نامه به دست آمد و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: از بین ۱۹۹ مورد، حداقل سن ۶ سال و حداکثر سن ۷۵ سال بود. میانگین سن ۷۶/۱۲±۷۶/۳۰ سال بود. در خصوص ارتباط بین صدمات سطحی تنه (شکم، پهلو و کمر) با صدمات داخل شکمی، ارتباط بین این صدمات اعم از ساییدگی ها، خراشیدگی ها و پارگی های بدون نفوذ به داخل شکم با صدمات داخل شکمی در کبد، طحال، روده، کلیه، معده، پانکراس، آئورت، IVC و خلف پریتوئن معنیدار بود (۰۲/۰=P).نتیجه گیری: با توجه به اینکه ممکن است در معاینه ظاهری بیمار، هیچ یافته بالینی مشاهده نشود، ولی در اتوپسی شواهد و یافتههای بسیار مهمی به دست آید، لذا بر اساس نتایج حاضر توصیه می شود نبود یافتههای ظاهری در شکم اجساد هرگز به عنوان دلیلی برای سرباز زدن متخصص پزشکی قانونی از انجام اتوپسی شکمی در نظر گرفته نشود.

کلیدواژه ها:

آسیب شکمی ، تروما ، تصادفات ، موتورسواران