اثر شش هفته تمرین تای چی بر سطوح سرمی TNF-α، BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر ۶ هفته تمرین تای چی بر مقادیر سرمی  TNF-α،BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی بود. روش شناسی: ۲۰ نفر از زنان شهر قم با عارضه سکته مغزی(میانگین سن ۵۵/۳±۸۰/۶۵ سال، وزن ۰۰/۱۴±۴۱/۶۸ کیلوگرم و شاخص توده بدن ۱۵/۵±۳۳/۲۶ کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. مقادیر سرمی TNF-α و BDNF با استفاده از روش الایزا در پیش آزمون و پس آزمون مشخص شد. همچنین جهت ارزیابی تعادل پویا و عملکرد شناختی، به ترتیب از آزمون مدت زمان برخاستن و رفتن (TUG) و پرسشنامه معاینه مختصر وضعیت شناختی استفاده شد. آزمودنی های گروه تجربی به مدت ۶ هفته، هر هفته ۳ جلسه و به مدت ۶۰ دقیقه (شامل ۱۰ دقیقه گرم کردن، ۴۰ دقیقه حرکات ساده شده تمرینات تای چی و ۱۰ دقیقه بازگشت به حالت اولیه) تمرین کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های  tوابسته و t مستقل انجام گرفت. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مقادیر TNF-α کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل یافت. همچنین تعادل پویای گروه تمرین تای چی نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافت (P<۰.۰۵). اما با وجود افزایش مقادیر BDNF و بهبود عملکرد شناختی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که تمرین تای چی بعنوان تمرین کم شدت و ساده می تواند باعث بهبود تعادل و وضعیت التهابی زنان با عارضه سکته مغزی شود. کلید واژه ها: تمرینات تای چی، تعادل پویا، سکته مغزی، وضعیت شناختی، BDNF، TNF-α