شناسایی بهترین مکان برای احداث نیروگاه خورشیدی (مطالعه موردی: کشور ایران)

یکی از مشکلات قابل توحه در بحث انرژی- روند کاهش منابه تجدیدناپذیر با اثرات مخرب زیست محیطی بالاست. پژوهش های متعدد با هدف یافتن منابع تجدید پذیر جایگزین، همگان متوجه خورشید و استفاده از انرژی آن (با هزینه کمتر نسبتی به سایر صورت های انرژی) نموده است. استفاده از انرژی خورشیدی روز به روز در حال افزایش است. بدیهی است که مناطق کویری در ایران از وسعت بالایی برخوردار هستند و به دلیل واقع شدن در کمربند تابش خورشیدی، دارای پتانسیل تابشی بالایی می باشند. برای حفظ منابع فسیلی با ارزش برای نسل های آتب و جلوگیری از خسارت های زیست محیطی ناشی از سوختن آنها و پاسخگویی به افزایش تقاضای زوطافزون انرژی راهی جز روی آوردن بشر با استفاده از انرژی های پاک و تجدید شونده باقی نمانئه است. در این پژوهش از معیارهای ساعتن آفتابی- شیب- فاصله از مناطق جمعیتی- فاصله از راه ها- فاصله از خطوط انتقال نیرو- کاربری استفاده از اراضی با استفاده از مدل تدسیس فازی جهت پتانسیل سنجی مکان های مساعد استفاده شده است. به منظور ارزیابی نتیجه ی تاپیس با سه فاکتور اصلی جمعیت، نزدیکی به خطوط انتقال نیرو و نزدیکی به راه مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش از نظر ماهیت و هدف کاربردی و از نظر روش انجام- ترکیبی از روش های کتابخانه ای- توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق منابع کتابخانه ای گردآوری و سپس با استفاده از نقش های طبیعی و به بهره گیری از نرم افزار GIS لایه های مختلف تهیه و با برهم گذاری نقشه های مکان های مناسبی از طریق همپوشانی وزنی- پهنه های مناسب اقلیمی مکان یابی شده اند.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، اقللم ، نیروگاه خورشیدی ، تایپس ، انرژی خورشیدی ، انرژی تجدیدپذیر