بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر سرخوردگی زناشویی و طلاق عاطفی زنان متاهل

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی یانگ بر سرخوردگی زناشویی و طلاق عاطفی در زنان متاهل بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره پیوند و آفتاب شهر نیشابور در سال ۱۴۰۰ بودند. از این بین ۲۴ زن متاهل که در رابطه خود احساس سرخوردگی و طلاق عاطفی را داشتند به صورت در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش طرحواره درمانی یانگ قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. اعضای هر دو گروه ها به پرسشنامه های سرخوردگی زناشویی کایزر ( ۱۹۹۳ ) و طلاق عاطفی گاتمن ( ۱۹۹۵ ) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. پس از جمع آوری داده ها، برای تحلیل آنها از نرم افزار SPSS-۲۳ و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل در سرخوردگی زناشویی و طلاق عاطفی تفاوت معناداری وجود دارد. در واقع طرحواره درمانی باعث کاهش سرخوردگی زناشوییو طلاق عاطفی در زنان متاهل شد ( p< ۰/۰۵ ).

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، سرخوردگی زناشویی ، طلاق عاطفی ، زنان متاهل