طراحی معماری مجتمع مسکونی بلند مرتبه در مقیاس واحد همسایگی با رویکرد بهبود تعاملات اجتماعی در شهرجدید صدرای شیراز

فضاهای تعاملی، در طراحی و شکل دهی فضاهای معماری بسیار ضروری است چرا که این امر حکایت از نقش این فضاها درتقویت وجهه فرهنگی- اجتماعی شهرها دارد. هنگامی که مردم با سایر افراد جامعه تعامل برقرار میکنند رابطه قوی تری با مکان و جامعه خود احساس می کنند. نتیجه این تعاملات دریافت حس هویت جمعی، احترام به خود، عزت نفس، ارتقاء مهارت های جمعی، مشارکت اجتماعی و تامین نیاز انسان به دوست داشتن و در کنار جمع بودن است. با توجه به مدرن شدن زندگی شهری خصوصا در شهرهای بزرگ محلات از هویت قدیمی خود خارج شده و مرزی بین فضاهای باز خصوصی و نیمه خصوصی وجود ندارد. از این رو تعاملات جمعی در میان ساکنان کاهش یافته است. تعامل و ارتباط ساختار اجتماعی و کالبدی تاثیر مستقیمی بین قرارگاه ها و مکانهای رفتاری و اجتماعی ساکنان دارد و معیار سنجشی برای میزان مطلوبیت مکان های زیستی و فضای مشترک جمعی آن ها محسوب می شود. هدف از این پژوهش بررسی تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی و ارائه طرح مجتمع مسکونی بلند مرتبه جهت افزایش تعاملات اجتماعی در این مجتمع ها است. روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی بودهو جمع آوری داده ها، به روش کتابخانه ای و میدانی با استفاده از پرسش نامه انجام شده است. حجم نمونه برابر با ۸۶۸ نفر در ۴مجتمع مسکونی میباشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار های آماری SPSS و نرم افزارMinitab انجام شد که در نهایت نتایج به دست آمده مدل تحلیلی تحقیق را تایید میکند و ثابت می کند که عوامل تاثیر گذار در طراحی مجتمع های زیستی و تعاملات اجتماعی در ایجاد فضای باز مشترک جمعی تاثیر دارد. از جمله عوامل تاثیر گذار در طراحی مجتمع های زیستی با بهره گیری از فضای باز به ترتیب شامل عوامل عملکردی، زیبا شناختی، عوامل محیطی و عوامل زیست محیطی نقش اساسی در ایجاد تعاملات اجتماعی داشته است و بین آنها رابطه معناداری وجود دارد. مولفه های تاثیر گذار بر تعاملات اجتماعی نیز به ترتیب شامل متغیرهای اجتماع پذیری، فعالیت پذیری، نفوذ پذیری و دسترسی، ایمنی و امنیت، تعلق اجتماعی و سابقه زندگی بر تعاملات اجتماعی تاثیر داشته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که ایجاد فضای باز خصوصی در تمامی سکونت گاه ها، میتواند نقش حیاط را در ساختمانهای امروزی تداعی کند. قرار گیری مجموعه های مسکونی حول یک فضایبازمرکزی میتواند منجر به ایجاد تنوع فضایی و طیف متفاوتی از ارتباطات اجتماعی شود. این پیوند بین تعاملات اجتماعی و تعلق جمعی موجب پایداری و مطلوبیت و سرزندگی بیشتری در مکانهای زیستی میشود.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضای باز ، مجتمع های زیستی ، فعالیت پذیری ، دسترسی ، اجتماع پذیری.