نظریه بازی در فلسفه علوم اجتماعی

در هفتاد سالی که از ابداع نظریه بازی گذشته است، فیلسوفان هم به خوبی از ابزارهای این نظریه ریاضیاتی در مسائل فلسفی سود جسته و هم مفاهیم نظریه را با موشکافی­های خود روشن­تر ساخته­اند. این مقاله، ضمن ایجاد تمایز میان این دو رویکرد، به شق اول این رابطه دوسویه، یعنی استفاده از ابزارهای نظریه بازی در فلسفه علوم اجتماعی، خواهد پرداخت. نخست به این امر توجه می­شود که چرا در بیان تاریخی کاربست­های این نظریه مواردی از صدها سال پیش از ابداع نظام مند نظریه بازی به گواه گرفته می­شوند؛ پس از آن با بیان نمونه­هایی از تبیین­های مبتنی بر نظریه بازی در علوم سیاسی و آموزه یگانگی دانش­ها، به بیان دوراهه زندانی به عنوان مثال شاخص در این نظریه پرداخته می شود و از سودمندی و کارایی نظریه بازی برای فلسفه علوم اجتماعی دفاع خواهد ­شد. اما کاربست نظریه در تبیین­های علوم اجتماعی با معضلاتی نیز مواجه است که کوشش شده، به اساسی­ترین آنها اشاره شود.

کلیدواژه ها:

نظریه بازی ، معقولیت راهبردی ، آموزه یگانگی دانش ها ، معمای زندانی ، عدم ربط تبیینی