برآورد الگوی پراکنش مکانی سرعت باد برای پتانسیل یابی تولید انرژی بادی در ایران

هدف از انجام این پژوهش بررسی توزیع مکانی سرعت و مدت وزش باد در ایران به منظور تعیین مناطق مستعد و با پتانسیل خوب برای احداث توربین های بادی است. پارامترهای توزیع ویبول (k و c) میانگین و بیشینه روزانه سرعت باد با استفاده از آمار حدود بیست سال سرعت روزانه باد در ۱۰۴ ایستگاه سینوپتیکی کشور تعیین شد. بررسی تغییرات مکانی میانگین توزیع ویبول ایستگاه های مورد مطالعه با محاسبه نیم تغییرنمای تجربی انجام گرفت. نتایج نشان داد میانگین روزانه سرعت باد از همبستگی مکانی متوسط با ساختار نمایی و شعاع تاثیر ۵۴۵ کیلومتر برخوردار است. همچنین، ساختار مکانی سرعت باد همسانگرد و فاقد روند تشخیص داده شد. نتایج اعتبارسنجی متقابل تخمین میانگین سرعت باد با استفاده از روش های کریجینگ معمولی (OK) و وزن دهی عکس فاصله (IDW) حاکی از عملکرد مشابه دو روش بود. بر اساس نقشه پهنه بندی شده میانگین سرعت باد، استان های واقع در شرق، شمال شرق و شمال غرب کشور دارای سرعت باد بیش از m/s ۴-۳ است. در همین نواحی شهرهایی مانند رفسنجان، زابل، خواف، تربت جام، الیگودرز، کهنوج و خدابنده بیشترین درصد ساعاتی از سال دارد که سرعت باد در آن ها بیش از m/s۴ است. بنابراین، این مناطق برای استفاده از انرژی بادی مناسب به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

تغییرات مکانی ، توزیع ویبول ، سرعت باد ، میان یابی