اثر بخشی گروه درمانی انسان گرایانه – وجودی بر کاهش ناامیدی، تکانشگری و علائم پارانوئیدی و تجزیه ای وابسته به استرس در اختلال شخصیت مرزی

پژوهش های اخیر حاکی از آن است که بررسی مشکلات روانی زندانیان و ارائه خدمات در زمینه بهداشت روان به آنها از جمله دغدغه های روان شناسان و روان پزشکان بوده است. با توجه به گستردگی میزان ناهنجاری های روانی و اختلالات شخصیت زندانیان در مقایسه با جمعیت عادی، ضرورت توجه به روان درمانی برای این افراد بیش از پیش مشخص می شود هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی انسان گرایانه – وجودی بر کاهش علائم اختلال شخصیت مرزی زندانیان می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۴ نفر زندانی مرد بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی از بین ۱۰۵ نفر زندانی مبتلا به اختلال شخصیت مرزی زندان مرکزی شهرستان بجنورد انتخاب شدند. بر طبق نتایج این پژوهش گروه درمانی انسان گرایانه – وجودی می تواند به عنوان شیوه درمانی انتخابی جهت درمانی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی انسان گرایانه – وجودی ، اختلال شخصیت مرزی ، زندانیان