لرد بایرن و مدافعان ایدئولوژی پس از جنگ واترلو

مقاله حاضر به بررسی و کاوش پیرامون حوادث پس از جنگ واترلو و ایدئولوژی برآمده از آن در سدهء نوزدهم میلادی می­پردازد. اسلوب و رویکرد ادبی استفاده شده در این مقاله نو تاریخ­گرایی­ است که پایه­های آن را در نظریات فیلسوف، باستان­شناس و مورخ شهیر قرن بیستم میشل فوکو می­توان یافت. این مقاله ضمن بررسی حوادث پس از نبرد واترلو در انگلستان قرن نوزدهم، به واکاوی نقش حامیان و مدافعان ایدئولوژی پس از جنگ واترلو در بزرگ­نمایی پیروزی حاصله و برجسته­سازی نقش ارتش بریتانیا و علی­الخصوص اشخاص وابسته به حزب حاکم می­پردازد. در این راستا، نقش شعرای وابسته به دولت وقت در قامت بازوی فرهنگی دستگاه تبلیغات بریتانیا تشریح و تبیین می­گردد. پس از آن، نقش صاحبان نشر در مقام محافظان قدرتمند ایدئولوژی پیش­گفته و سرکوب­کنندگان گفتمان­های مخالف بررسی شده است. علاوه بر آن، در هر بخش دیدگاه انقلابی لرد بایرن و پاسخ وی به مدافعان گفتمان فوق­الاشاره با خوانش شاهکارش دون ژوان و شعر رویای رستاخیز مورد بررسی و کاوش قرار می­گیرد.

کلیدواژه ها:

تاریخ ، نو تاریخ گرایی ، ایدئولوژی ، جنگ واترلو ، قدرت