بررسی تاثیر رفتار کارآفرینانه بر قصد ترک کارآفرینی در کارخانه های نوآوری و مراکز رشد تهران

این پژوهش به بررسی رفتارکارآفرینانه بر قصد ترک کارآفرینی در کارخانه های نوآوری و مراکز رشد تهران می پردازد. این تحقیق را بر اساس چگونگی به دست آوردن داده های مورد نظر می توان در زمره تحقیقات توصیفی به شمار آورد؛ و چون داده های مورد نظر از طریق نمونه گیری از جامعه، برای بررسی ویژگیهای جامعه آماری جمع آوری می شود، این تحقیق از شاخه پیمایشی بوده که به شیوه مقطعی صورت می پذیرد. نتایجی که از جامعه مورد مطالعه به دست می آید، مبنای توصیه و پیشنهادهایی برای کارآفرینان نوپا فعال در مراکز رشد و کارخانه های نوآوری و همچنین سیاستگذاران حوزه کارآفرینی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. لذا از این جهت نیز این تحقیق کاربردی محسوب می شود. جامعه آماری در این تحقیق، کلیه کارآفرینان فعال در کارخانه های نوآوری و مراکز رشد می باشند، که تعداد آنها ۳۴۲ نفر می باشد. به منظور نمونه گیری، از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی استفاده می شود. به منظور نمونه گیری از جدول کرجسی – مورگان استفاده می شود. که بر اساس این جدول، تعداد نمونه برابر با ۱۸۱ نفر می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش ابتدا در بخش اول از آمار توصیفی استفاده شده است. در بخش دوم نیز به منظور آزمون فرضیه ها و سوالات تحقیق از آزمون کولموگروف- اسمیرنف، تحلیل عاملی تاییدی و مدل یابی معادلات ساختاری برای آزمون فرضیات استفاده شد. با توجه به خروجی نرم افزار آموس در مدل ساختاری تحقیق، ۴۰.۳ درصد از متغیر کارگرایی، ۵۲.۵ درصد از عدم لذت از کارآفرینی و ۴۴.۶ از قصد ترک کارآفرینی توسط متغیرهای مستقل پیش بینی شده است.

کلیدواژه ها:

رفتارکارآفرینانه ، قصد ترک کارآفرینی ، کارخانه های نوآوری و مراکز رشد تهران