اثر آماده سازی سطح فولاد زنگ نزن ۳۰۴ بر فرآیند پوشش دهی توسط پلیمرهای رسانای پلی پیرول/پلی آنیلین و بهبود مقاومت خوردگی

در این پژوهش، تاثیر آماده سازی سطح زیرلایه فولاد زنگ نزن ۳۰۴، بر فرایند پوشش دهی پلیمرهای رسانای پلی پیرول/پلی آنیلین و نیز مقاومت به خوردگی در حضور پوشش، بررسی شد. آماده سازی سطح زیرلایه فولاد زنگ نزن ۳۰۴ به روش های الکتروپولیش، سنباده دستی و سندبلاست انجام شد. از میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و دستگاه زبری سنجی (Roughness Tester) برای بررسی ریخت شناسی سطح نمونه ها استفاده شد. فرایند پوشش دهی پلیمرهای رسانای دولایه ای پلی پیرول/پلی آنیلین به مدت ۹۰۰ ثانیه با تکنیک پتانسیواستات در ولتاژ ۹۰۰+ میلی ولت انجام شد. مطالعات خوردگی، با استفاده از آزمون های امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی، در محلول ۵/۳ درصد وزنی سدیم کلرید انجام شد. بر اساس نتایج آزمون پول-آف (pull-off)، با آماده سازی سطح به روش سنباده دستی، حداکثر چسبندگی پوشش به زیرلایه، با مقدار تنش کششی ۶۷/۰ مگاپاسکال، حاصل شد. زیرلایه آماده شده به این روش، با مشخصات مقاومت پلاریزاسیون ۱۸۴۲۸ اهم سانتی متر مربع، چگالی جریان خوردگی ۷-۱۰ × ۷۸/۱ آمپر بر سانتی متر مربع و پتانسیل ۰۸۰/۰- ولت نسبت به الکترود استاندارد کالومل، بهترین رفتار خوردگی را نشان داد.

کلیدواژه ها:

پوشش پلیمری ، پلیمر رسانا ، پلی پیرول ، پلی آنیلین ، فولاد زنگ نزن ۳۰۴