بررسی راهکارهای توانمندسازی حاشیه نشینان شهری به منظور ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی (نمونه: روستا - شهر منزل آباد در حاشیه شهر مشهد)

حاشیه نشینی حاصل گسترش بیرویه شهرنشینی معاصر بویژه در کشورهای در حال توسعه است که ریشه در برنامه ریزی های خرد و کلان توسعه دارد و اکنون خیل عظیم حاشیه نشینان تهدیدی جدی در این کشورها از جمله ایران محسوب میشوند. شهر مشهد با یک میلیون حاشیه نشین و قلمرو وسیعی از بافتهای غیر رسمی،اکنون با مشکلات فراوانی در ابعاد مختلف مواجه میباشد. مسالهای که تا کنون کمتر به آن توجه شده است، اجرای سیاست های اصلاحی و بهبود وضعیت بافتهای غیر رسمی این کلانشهراز طریق مشارکت و توانمند-سازی ساکنین است. این پژوهش با هدف کاهش مشکلات حاشیه نشینی به نقش عوامل اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در توانمندسازی ساکنین روستا - شهر منزل آباد در حاشیه شهر مشهد پرداخته است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی با هدف کاربردی است که از طریق مطالعات اسنادی و میدانی محقق شده است. برای تحلیل داده ها بویژه انتخاب گزینه های مناسب و موثر جهت بهبود و اصلاح بافتهای غیر رسمی از فنون تصمیمگیری چندشاخصه به کمک فرآیند تحلیل شبکه ایANPاستفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد بر اساس نظرکارشناسان و مدیران محلی عوامل اجتماعی با درجه اهمیت۰/۰۳۹ نسبت به عوامل اقتصادی با ۰/۰۳۳ و کالبدی با ۰/۰۲۶ نقش مهمتری در توانمندسازی جامعه هدف دارد در نتیجه پیشنهاد میشود برای توانمندسازی ساکنین روستا - شهر منزل آباد زیرمعیارهای اجتماعی از جمله ..... در الویت برنامه های توانمندسازی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، توسعه کالبدی- فضایی ، توانمندسازی ، روستاشهر منزل آباد ، مدل ANP