رابطه خودکارآمدی و عملکرد وظیفه: اثر تعدیلی عزت نفس سازمانی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تعدیل کنندگی عزت نفس سازمانی بر رابطه خودکارآمدی و عملکرد وظیفه به مرحله اجرا درآمد. پژوهش حاضر توصیفی و نوع آن همبستگی است و جامعه­ی آماری شامل کلیه کارکنان یک بیمارستان دولتی است که از بین آن­ها تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه تعیین و از طریق روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها، شامل پرشنامه­های عزت­نفس سازمانی (پیرز و گاردنر، ۲۰۰۴)، پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران، ۱۹۸۲) و پرسشنامه عملکرد وظیفه (باباکاس و همکاران، ۱۹۹۹) می باشند. داده ها با استفاده از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی مورد تحلیل قرار گرفتند و نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با عملکرد وظیفه و عزت نفس سازمانی رابطه معنادار (۰۱/۰p<) وجود دارد. هم­چنین نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که خودکارآمدی و عزت­نفس سازمانی (۱۸/۰ =β و ۰۵/۰>p) قادر به پیش­بینی معنادار عملکرد وظیفه بوده و عزت نفس سازمانی قادر به تعدیل­ رابطه خودکارآمدی و عملکرد وظیفه میباشد  .(p<۰.۰۱) بنابراین، براساس یافته های یافته های پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گیری نمود که از طریق خودکارآمدی و عزت نفس سازمانی، می توان عملکرد وظیفه را افزایش داد.  

کلیدواژه ها:

عزت­نفس سازمانی ، خودکارآمدی ، عملکرد وظیفه ، کارکنان بیمارستان